Zalety bycia wiecznie zielonym

Opinie czytelników

Książka otrzymała pozytywne recenzje za sugestywną i delikatną poezję, szczególnie chwaloną za eksplorację tematów społecznych przez pryzmat queer. Czytelnicy doceniają jej emocjonalną głębię i różnorodność doświadczeń.

Poezja opisywana jest jako piękna, poruszająca i otwierająca oczy. Dobrze rezonuje z czytelnikami z różnych środowisk, w tym ze studentami i nauczycielami. Żywe obrazy i emocjonalna szczerość to wyróżniające się cechy, które były wielokrotnie polecane. Kolekcja jest doceniana za eksplorację ciała, tożsamości i queerowości.

Chociaż recenzje są w przeważającej mierze pozytywne, niektórzy mogą uznać niszową atrakcyjność tematów queer za mniej zrozumiałą. Nie wspomniano o żadnej znaczącej krytyce, co sugeruje, że książka może nie spodobać się czytelnikom, którzy nie łączą się z jej tematyką.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Advantages of Being Evergreen

Zawartość książki:

Poezja. Studia latynoskie. Studia LGBTQIA. „Na równi z modlitwą, eliksirem i przewodnikiem przetrwania, niezwykłe ZALETY BYCIA WIECZNIE ZIELONYM Olivera Baeza Bendorfa to niezbędna książka na nasze czasy i na zawsze... Baez Bendorf tworzy gramatykę przyszłości na moment, w którym wszystkie nasze naczynia są wolne i trzymane. Żyję dla świata, który te wiersze przewidują... To książka o niezmiennym cudzie ziemi. I niezłomnej zdolności ciała do rozkwitu.” Gabrielle Calvocoressi.

„Ta książka... oferuje topografię ciała, każdy wiersz, upuszczoną szpilkę, lokalizującą się w szerokim, zawiłym krajobrazie: pamięć, głód, czułość, smutek i strach. Czytać te wiersze to ufać pędowi dopływów lub przebytej odległości, gdy szlak jest pełen zakrętów. Ta praca jest ćwiczeniem wiary.” Amaud Jamaul Johnson.

„Wiersze w ADVANTAGES OF BEING EVERGREEN, pisane ze śmierci i o śmierci, są elegiami.

Wypowiadają modlitwy, które proszą naszych zmarłych o pozostanie.

Pojawiają się jako oddech ograniczony i ożywiony przez formę, która opowiada o nadmiarze natur, nadmiarze rzek, które przerywają tę książkę, gdy poeta zastanawia się nad niemożliwym pytaniem, co to znaczy być w domu. Tutaj ciało jest stanem wspólnym. Ciało jest językiem. Zmienia się. Stawia opór. Opłakuje. Reinkarnuje się z „zębami naszych zmarłych na szyi”.” Daniel Borzutzky.