Zagubieni spadkobiercy średniowiecznej korony: Królowie i królowe, których nigdy nie było

Opinie czytelników

Książka bada mniej znanych spadkobierców angielskiego tronu, którzy nigdy nie panowali, oferując wciągające narracje o ich życiu i otaczającym ich kontekście historycznym. Wymaga podstawowej wiedzy na temat brytyjskiej rodziny królewskiej, aby w pełni docenić treść, ale jest ogólnie dostępna i przyjemna dla czytelników zainteresowanych historią średniowiecza.

⬤ Łatwa do czytania i przyjemna
⬤ dobrze zbadana i pouczająca
⬤ oferuje nowe spojrzenie na historię
⬤ obejmuje zaniedbanych spadkobierców
⬤ wciągająca fabuła
⬤ dobra zarówno dla zwykłych czytelników, jak i entuzjastów historii.

⬤ Złożony rodowód postaci może być mylący
⬤ niektórzy mogą uznać, że przeciąga się pod koniec
⬤ wymaga podstawowego zrozumienia historii średniowiecza
⬤ nie obejmuje współczesnych spadkobierców, których niektórzy czytelnicy pragną.

(na podstawie 31 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lost Heirs of the Medieval Crown: The Kings and Queens Who Never Were

Zawartość książki:

Kiedy Wilhelm Zdobywca zmarł w 1087 roku, pozostawił tron Anglii Wilhelmowi Rufusowi...

swojemu drugiemu synowi. Rezultatem była natychmiastowa wojna, gdy starszy brat Rufusa, Robert, walczył o koronę, którą uważał za słusznie należącą do niego.

Konflikt ten zapoczątkował 400 lat krwawych sporów, gdy linia dziedzicznej sukcesji angielskiej monarchii została wygięta, wypaczona i ostatecznie przerwana, gdy ostatni król Plantagenetów, Ryszard III, poległ pod Bosworth w 1485 roku. Dynastie Anglo-Normanów i Plantagenetów słynęły z wewnętrznych konfliktów, a w Lost Heirs odkryjemy ukryte historie bratobójczych braci, uzurpujących sobie prawa kuzynów i morderczych wujów wielu królów - i okazjonalnej królowej - którzy powinni być, ale nigdy nie byli. Historia jest pisana przez zwycięzców, ale każda gra o tron ma również swoich przegranych, a ich fascynujące historie wnoszą bogactwo i głębię do tego barwnego okresu historii.

Król Jan nie zdobyłby korony, gdyby nie zamordował swojego młodego siostrzeńca, który był w kolejce do zostania pierwszym angielskim królem Arturem. Henryk V nigdy nie byłby pod Agincourt, gdyby jego ojciec nie przejął tronu, uzurpując i zabijając swojego kuzyna, a gdy rywalizujące ze sobą rody Yorków i Lancasterów krwawo walczyły o koronę podczas Wojny Róż, życie młodego chłopca o imieniu Edmund stało się nagle bardzo niebezpieczne.