Zagroda, ojczyzna, dom: Refleksje krytyczne

Oryginalny tytuł:

Homestead, Homeland, Home: Crtitical Reflections

Zawartość książki:

Jest to zbiór obserwacji i przemyśleń emerytowanego profesora (York University, Toronto) i filozofa Ato Sekyi-Otu na temat wydarzeń, kwestii, ludzi i idei zaczerpniętych z najnowszej historii i świata, od Stanów Zjednoczonych i Kanady po Ghanę. Jeśli jest jakiś stały wątek w tych wpisach, to jest nim to: Praktycznie wszystkie z nich świadczą o ironicznej prawdzie powiedzenia, że nie ma takiego miejsca jak dom, nie ma miejsca, które wyglądałoby jak gwiazda zwana domem lub zbliżałoby się do obietnicy bycia sprawiedliwą przestrzenią ludzkiego rozkwitu.

Większość wpisów jest więc ostra, szczególnie te dotyczące USA. Wynika to z faktu, że naród ten, jego zdaniem, w najnowszej historii w znacznym stopniu przyczynił się do uczynienia świata i każdego zamieszkiwanego przez nas domostwa nieprzyjaznym i sabotującym próby jego ulepszenia. Ale nikt ani żadne miejsce nie zostało oszczędzone, z pewnością nie ojczyzna autora, Ghana. Kanada pojawia się na tych stronach sporadycznie, w raczej fragmentarycznych i kontrastowych obserwacjach. Ten niedostatek komentarzy można uznać za komplement, jaki autor składa Kanadzie jako miejscu względnej uprzejmości i przebłysków przyzwoitości w szalonym i okrutnym świecie. Jest to krótka praca z przeważnie ponurymi obrazami. Tu i ówdzie można jednak znaleźć kilka przeciwstawnych obrazów i inwokacji nadziei.

Istnieje 166 wpisów o nierównej długości, ułożonych wokół 14 nagłówków. Te epigramaty to kontrapunktowe wariacje na temat przeszywających inwektyw i wizjonerskich inwokacji filozofa: niedokończona oda, rozbrzmiewająca przerywaną wściekłością, do świtu ludzkiej egzystencji uwolnionej od wszelkich tyranizujących zamknięć.