Ocena:
Powieść Alana Fursta „The Foreign Correspondent” otrzymuje mieszane recenzje od czytelników, którzy doceniają jego historyczne spostrzeżenia i fabułę opartą na postaciach, ale krytykują tempo i rozwój fabuły tej konkretnej części serii.
Zalety:Czytelnicy chwalą Fursta za umiejętność przywołania atmosfery przedwojennej Europy, stworzenie dobrze nakreślonych postaci i wciągającej narracji. Wielu z nich uważa, że jego opisy wydarzeń historycznych są wnikliwe, a styl pisania przekonujący. Książka jest często opisywana jako dobra lektura ze względu na napięcie, romans i bogate szczegóły historyczne, dzięki czemu jest przyjemna dla osób zainteresowanych szpiegostwem i fikcją historyczną.
Wady:Krytycy wspominają o braku silnego powiązania fabuły lub postaci w „The Foreign Correspondent”, a niektórzy uważają, że jest on formalny i pozbawiony energii obecnej we wcześniejszych dziełach Fursta. Dodatkowo, włączenie scen erotycznych zostało uznane przez niektórych recenzentów za niepotrzebne. Inni zauważyli, że tempo może być powolne, a książka staje się przewidywalna, co prowadzi do rozczarowania w porównaniu z poprzednimi dziełami Fursta.
(na podstawie 212 opinii czytelników)
Foreign Correspondent
Kolejna świetna powieść szpiegowska mistrza gatunku noir.
Do 1939 roku tysiące włoskich intelektualistów, nauczycieli i prawników, dziennikarzy i naukowców, uciekło przed faszystowskim rządem Mussoliniego i znalazło schronienie w Paryżu. Tam, pośród ubóstwa i trudności życia na emigracji, dołączyli do włoskiego ruchu oporu, zakładając podziemną prasę, która przemycała wiadomości i zachęty z powrotem do ich utraconej ojczyzny.
W Paryżu, zimą 1939 roku, morderstwo/samobójstwo w hotelu dla zakochanych trafia na łamy tabloidów. Nie jest to jednak romantyczna tragedia, ale dzieło OVRA, faszystowskiej tajnej policji Mussoliniego, mającej na celu wyeliminowanie redaktora Liberazione, tajnej gazety wydawanej przez włoskich emigrantów. Nowym redaktorem zostaje Carlo Weisz, który uciekł z Triestu i znalazł pracę jako korespondent zagraniczny w biurze Reutersa.
Weisz jest w tym momencie w Hiszpanii, relacjonując tragiczny koniec hiszpańskiej wojny domowej, ale gdy tylko wraca do Paryża, jest ścigany przez francuską Surete, agentów OVRA i oficerów brytyjskiego Secret Intelligence Service. W desperackiej polityce Europy na krawędzi wojny korespondent zagraniczny jest pionkiem, wartym inwigilacji, szantażu lub morderstwa.
Zagraniczny korespondent to historia Carlo Weisza i garstki antyfaszystów - oficera armii znanego jako pułkownik Ferrara, który walczy o przegraną sprawę w Hiszpanii, Arturo Salamone, sprytnego przywódcy grupy oporu w Paryżu oraz kobiety, która staje się miłością jego życia Weisza, sama zaangażowana w skazane na porażkę podziemie oporu w Berlinie, w sercu nazistowskiego imperium Hitlera.
