Zaginione pamiętniki Nigela Moleswortha

Opinie czytelników

Recenzje książki ujawniają silne uznanie dla jej nostalgicznego związku z ukochaną serią Molesworth, szczególnie wśród długoletnich fanów. Podczas gdy wielu chwali nowe ilustracje i eksplorację wczesnych narracji Moleswortha osadzonych podczas II wojny światowej, niektórzy ostrzegają, że różni się ona od klasycznych wersji, z mniej rozwiniętym humorem i mniejszą liczbą ilustracji.

⬤ Wywołuje nostalgię i silne wspomnienia u fanów Moleswortha.
⬤ Nowe ilustracje autorstwa Uli Meyera są chwalone i poprawiają wrażenia.
⬤ Niektórzy recenzenci uważają, że jest to fascynujące spojrzenie na rozwój postaci i humoru Moleswortha.
⬤ Jest polecana entuzjastom i dostarcza trochę wartościowej „dodatkowej zawartości Molesworth”.

⬤ Książka różni się tonem i treścią od klasycznych dzieł Moleswortha.
⬤ Brakuje jej głębi, z mniej rozwiniętym humorem w porównaniu do późniejszych części.
⬤ Niektóre recenzje wspominają, że książka jest dość krótka i zajmuje dużo miejsca z przedmowami.
⬤ Nie zawiera ilustracji w niektórych rozdziałach.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lost Diaries Of Nigel Molesworth

Zawartość książki:

Nigel Molesworth, klątwa szkoły St.

Custard's, jest znany swojej ogromnej armii fanów dzięki czterem książkom Geoffreya Willansa Down with Skool!, How to be Topp, Whizz for Atomms i Back in the Jug Agane, opublikowanym po raz pierwszy w latach 1953-1958 i zilustrowanym przez Ronalda Searle'a. Znacznie mniej znane są pamiętniki Moleswortha, które ukazywały się w magazynie Punch między sierpniem 1939 a grudniem 1942 roku.

Niniejszy tom jest okazją do odkrycia nieco innego Moleswortha - mniej filozoficznego niż chłopiec przedstawiony w książkach, ale równie sardonicznego, wiedzącego i cynicznego. Dzienniki stanowią wprowadzenie do świata i umysłu Moleswortha i jako takie są niezbędną lekturą dla fanów Moleswortha - z których wszyscy są oczywiście „koneserami prozy i miłośnikami literatury”.