Zagare: Litwacy i Litwini konfrontują się z przeszłością

Opinie czytelników

Książka Sary Manobli oferuje wciągającą eksplorację korzeni jej rodziny w Zagare na Litwie oraz historycznego kontekstu tamtejszej społeczności żydowskiej, szczególnie w czasie Holokaustu i po nim. Narracja przeplata osobistą genealogię z szerszymi tematami pamięci, akceptacji i roli lokalnych mieszkańców Litwy w tym burzliwym czasie. Choć jest ona pouczająca i głęboko osobista, niektórzy czytelnicy oczekiwali więcej szczegółów na temat życia żydowskich mieszkańców przed wojną.

Książka dostarcza istotnych informacji historycznych, przeplatając osobiste historie z szerszymi tematami historii Holokaustu i żydowskiej tożsamości. Podkreśla wkład lokalnych Litwinów, którzy pomagali Żydom podczas wojny i kładzie nacisk na tematy akceptacji i pamięci. Szczególnie dobrze nadaje się dla czytelników zainteresowanych genealogią, rozwiązywaniem konfliktów i złożonością relacji etnicznych.

Niektórzy czytelnicy życzyli sobie bardziej szczegółowych opowieści o życiu społeczności żydowskiej w Zagare przed Holokaustem, wyrażając pragnienie dodatkowego kontekstu historycznego dotyczącego życia miasta przed inwazją. Niektórzy uznali zmianę punktu ciężkości w połowie książki za nieoczekiwaną.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Zagare: Litvaks and Lithuanians Confront the Past

Zawartość książki:

Jej zaangażowanie w sprawę odmawiających i zaangażowanie z nimi po otwarciu bram emigracji i przybyciu do Izraela ostatecznie doprowadziło do zbadania historii jej własnej rodziny. Wraz z kuzynką wyruszyła w podróż do Zagare, małego sztetla na granicy Litwy i Łotwy.

Tam poznała Izaaka Mendelssohna, jedynego ocalałego członka społeczności żydowskiej w miasteczku. Nieoczekiwanie rozwinęła się znacząca i owocna relacja między Izaakiem, grupą jego potomków i grupą lokalnych mieszkańców, relacja, na której cieniem zawsze kładły się wspomnienia rzezi dokonanej w 1941 r. na żydowskiej ludności Zagare przez nazistów i miejscowych litewskich kolaborantów.

Kulminacja nastąpiła w 2012 r. wraz ze wspólnym projektem obu grup, polegającym na wzniesieniu i poświęceniu tablicy pamiątkowej w centrum miasta.

Pragnąc zaakceptować Zagare, Sara Manobla prześledziła historię starszej Żydówki i jej wnuczki, które zostały uratowane i ukryte przez zagarecką rodzinę podczas okupacji hitlerowskiej. Odnalazła wnuczkę, obecnie mieszkającą w Jerozolimie, a jej zeznania doprowadziły do pośmiertnego uhonorowania rodziny Zagarean przez Urząd Pamięci Męczenników i Bohaterów Holokaustu Yad Vashem jako Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.

Książka kończy się nutą nadziei i pojednania, ponieważ ten opis poszukiwania korzeni prowadzi do pogodzenia się z dzisiejszymi bardzo naładowanymi relacjami między Litwinami i Żydami.