Zadzwonimy do ciebie, jeśli będziemy cię potrzebować: Doświadczenia kobiet pracujących w budownictwie

Opinie czytelników

Książka „We'll Call You If We Need You” jest chwalona za wnikliwe przedstawienie doświadczeń kobiet w branży, ukazując ich zmagania i pionierskie wysiłki. Wielu czytelników uznało ją za wciągającą i wpływową, doceniając różnorodne perspektywy przedstawione w całym tekście. Autorka, Susan Eisenberg, jest uznawana za wykwalifikowany głos w tej dziedzinie, a jej praca rezonuje nawet wśród osób niezaznajomionych z tematem. Książka jest godna polecenia ze względu na jej historyczne znaczenie i emocjonalną głębię.

⬤ Wnikliwe i wciągające przedstawienie doświadczeń kobiet w branży.
⬤ Napisana z wielu perspektyw, dzięki czemu czytelnicy czują się częścią narracji.
⬤ Uznana za znaczący wkład w literaturę dotyczącą historii kobiet w budownictwie.
⬤ Gorąco polecana przez czytelników i dobrze przyjęta w kontekście edukacyjnym.
⬤ Autor jest wykwalifikowanym pionierem w tej dziedzinie, co dodaje pracy wiarygodności.

⬤ Ograniczona świadomość odbiorców, ponieważ niektórzy czytelnicy chcieliby znać więcej kobiet z branży, z którymi mogliby podzielić się tą książką.
⬤ Niektórzy mogą nie być zaznajomieni z historią handlu lub mogą początkowo nie identyfikować się z tematem.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

We'll Call You If We Need You: Experiences of Women Working Construction

Zawartość książki:

Susan Eisenberg rozpoczęła praktykę w Lokalu 103 Międzynarodowego Bractwa Pracowników Elektrycznych w 1978 r., w roku, w którym prezydent Jimmy Carter wyznaczył cele i harmonogramy zatrudniania kobiet w projektach budowlanych wspieranych przez władze federalne oraz włączenia kobiet do programów praktyk zawodowych.

Eisenberg oczekiwała nie tylko wymagającej pracy i koleżeństwa w związku zawodowym, ale także szansy na bycie częścią historycznej transformacji, społecznej i gospodarczej, która uczyniłaby branże budowlane dostępnymi dla kobiet. Ta transformacja nie nastąpiła.

W tej książce, pełnej surowego dramatyzmu i humoru znalezionego na placu budowy, Eisenberg z wdziękiem wplata głosy trzydziestu kobiet, które pracowały jako stolarze, elektrycy, ślusarze, malarze i hydraulicy, aby zbadać, dlaczego ich liczba pozostała niewielka. Mówiąc jak do przyjaciółki, kobiety wspominają swoje decyzje o rozpoczęciu pracy w zawodzie, swoje pierwsze dni w pracy oraz strategie zdobywania wykształcenia i akceptacji. Z namysłem, pasją i dwudziestoletnią perspektywą oceniają wysiłki akcji afirmatywnej.

Eisenberg wprowadza to nowe wydanie przedmową, która pokazuje, jak rzeczy się zmieniły i jak pozostały takie same od czasu pierwotnej publikacji książki. Kończy dyskusją na temat praktyk i polityk, które byłyby wymagane, aby wykorzenić bariery związane z płcią tam, gdzie są one głęboko zakorzenione w organizacji i kulturze miejsca pracy.