Ocena:

Recenzje użytkowników podkreślają, że komentarz profesora Lamperta do „Poza dobrem i złem” jest wnikliwym i niezbędnym przewodnikiem do zrozumienia filozofii Nietzschego. Czytelnicy doceniają jego afirmatywne podejście do egzystencji i uważają go za dobrze opracowany, choć niektórzy sugerują, że inne komentarze, takie jak Burnhama, mogą skuteczniej odnosić się do niektórych aspektów.
Zalety:Głębokie zrozumienie i pouczająca prezentacja projektu Nietzschego przez Lamperta. Filozofia afirmatywna, która rezonuje z czytelnikami, którzy akceptują egzystencję na tym świecie. Komentarz jest dobrze napisany i prowokuje do myślenia, często chwalony jako błyskotliwy i dopracowany.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że Lampert nie odnosi się do pewnych aspektów myśli Nietzschego, takich jak jego poglądy na eugenikę, tak wyraźnie, jak robią to inne komentarze. Rekomendacja dla komentarza Burnhama jako prawdopodobnie lepszego wyboru dla niektórych czytelników.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Nietzsche's Task: An Interpretation of Beyond Good and Evil
Kiedy Nietzsche opublikował Poza dobrem i złem w 1886 roku, powiedział przyjacielowi, że jest to książka, która nie będzie właściwie czytana aż do „około 2000 roku”. Teraz Laurence Lampert stara się spełnić tę przepowiednię, przedstawiając interpretację tego filozoficznego arcydzieła sekcja po sekcji, która podkreśla jego jedność i głębię jako kompleksową nową naukę o naturze i człowieczeństwie.
Według Lamperta, Nietzsche zaczyna od krytyki filozofii, która jest ostatecznie afirmatywna, ponieważ pokazuje, w jaki sposób filozofia może dojść do możliwego do obrony ontologicznego opisu drogi wszystkich istot. Następnie Nietzsche argumentuje, że nowa religia postchrześcijańska może powstać z afirmacji świata ujawnionego filozofii.
Następnie, przechodząc do implikacji nowej ontologii dla moralności i polityki, Nietzsche argumentuje, że można je odtworzyć na podstawie fundamentalnych spostrzeżeń nowej filozofii. Wszechstronne przedstawienie tej anty-platońskiej filozofii Nietzschego kończy się rozdziałem poświęconym szlachetności, w którym twierdzi, że to, co można teraz publicznie celebrować jako szlachetne w naszym gatunku, to jego najwyższe osiągnięcia umysłu i ducha.