Zachować wiarę: Pamiętnik

Opinie czytelników

Pamiętnik Faith Evans jest głęboko osobistą relacją z jej życia, oferującą wgląd w jej zmagania i triumfy jako kobiety i artystki. Książka została pochwalona za szczerą narrację i wciągający styl pisania, przedstawiający jej doświadczenia i relacje, zwłaszcza ze znanymi postaciami w branży muzycznej. Spotkała się jednak z krytyką za dostrzeżone elementy samolubstwa i pewne niespójności w opowiadaniu historii.

⬤ Wciągająca i dobrze napisana narracja, która utrzymuje zainteresowanie czytelników.
⬤ Szczere przedstawienie osobistych zmagań i prawdziwych doświadczeń.
⬤ Zapewnia głębsze zrozumienie Faith Evans jako jednostki, poza jej małżeństwem z Biggiem.
⬤ Inspirujące tematy odporności i rozwoju osobistego.
⬤ Czytelnicy czują więź z jej historią, znajdując podobieństwa w jej doświadczeniach.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że narracja jest egoistyczna i wierzą, że Faith pomija pewne szczegóły.
⬤ Pojawiają się krytyczne uwagi dotyczące spójności w jej relacjach, szczególnie w odniesieniu do jej związków, co prowadzi do sceptycyzmu co do jej uczciwości.
⬤ Książka zawiera przypadki, w których czytelnicy uważali, że Faith przedstawiała siebie jako zbyt niewinną lub naiwną.
⬤ Niektóre części są postrzegane jako pozbawione głębi lub znaczenia, a momenty są postrzegane jako zwykłe wymówki.

(na podstawie 330 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Keep the Faith: A Memoir

Zawartość książki:

Minęło ponad dziesięć lat od śmierci Biga. Opłakiwałam go przez bardzo długi czas. A potem, w miarę upływu czasu, lodowata ściana żalu otaczająca moje serce zaczęła topnieć i zacząłem się leczyć. Ożeniłem się ponownie, miałem więcej dzieci, nagrywałem i wydawałem więcej muzyki. Nadal żyłem swoim życiem. I choć nigdy nie mogę lekceważyć czasu spędzonego z Bigiem, nigdy nie czułam potrzeby życia przeszłością.

Ale czasami wciąż myślę o tym, że Big trafił do szpitala i zalewam się łzami.

Nie tylko dlatego, że rozłączyliśmy się podczas naszej ostatniej rozmowy telefonicznej. I nie dlatego, że wychowuję naszego syna, młodego mężczyznę, który nigdy nie poznał swojego ojca.

To po części wszystkie te rzeczy. Ale głównie dlatego, że nie był gotowy, by odejść. Jego debiutancki album nosił tytuł Ready to Die. Ale ostatecznie nie był. Big nigdy nie miał szansy opowiedzieć swojej historii. Pozostawiono ją innym, by opowiedzieli ją za niego. Podejmując decyzję o opowiedzeniu własnej historii, stałem się jednym z tych, którzy mogą dać wgląd w to, kim naprawdę był Big. Ale mogę mówić tylko o tym, co dla mnie znaczył.

Chcę jednak, by ludzie zrozumieli, że choć był on ważną częścią mojego życia, moja historia nie zaczyna się ani nie kończy wraz ze śmiercią Biga. Moja podróż była skomplikowana na wielu poziomach. A ponieważ zawsze jestem związana z Bigiem, istnieje wiele błędnych przekonań na temat tego, kim naprawdę jestem.

Mam nadzieję, że czytając moje słowa, można znaleźć inspirację. Być może uda ci się powielić mój sukces lub osiągnąć to, co mi się nie udało. Może uda ci się ominąć błędy, które popełniłem. Wykorzystaj moje życie jako przykład - co robić, a w niektórych przypadkach, czego nie robić.

Nie jest łatwo wystawiać swoje życie na widok publiczny. Ale zdecydowałem, że opowiem własną historię. Dla Dużego. Dla moich dzieci. I dla siebie.