The Western Classical Tradition in Linguistics
Zachodnia tradycja klasyczna w językoznawstwie rozciąga się od starożytnej Grecji do XXI wieku i rozprzestrzeniła się z Europy na pozostałe cztery zamieszkałe kontynenty. Jest to historia kolejnych etapów badań nad językiem, z których każdy opiera się na poprzednim okresie lub reaguje na niego.
Istnieje ścieżka teoretyczna przechodząca przez Platona, Arystotelesa i stoików do scholastyków późniejszego średniowiecza, do gramatyków wernakularnych renesansu, a następnie racjonalistów i gramatyków uniwersalnych XVII, XVIII i XX wieku. Do tego dochodzi tradycja odnosząca język do myśli, przekazywana od Epikura i Lukrecjusza do Locke'a, Condillaca, Humboldta, Saussure'a, Boasa, Sapira, Whorfa i dzisiejszych kognitywistów. Istnieje jednocześnie ścieżka pedagogiczna wywodząca się od greckich gramatyków Dionizego Traka i Apolloniusza Dyscolusa poprzez łacinników, Donata, Pryscjana i ich komentatorów, ścieżka, która daje początek preskryptywizmowi i językoznawstwu stosowanemu.
Przedostatni rozdział książki analizuje ponowną dominację teorii hipotetyczno-dedukcyjnej nad teoriami indukcyjnymi z początku XX wieku, dochodząc do wniosku, że oba podejścia są niezbędne do prawidłowego modelowania języka w XXI wieku i później. To drugie wydanie zawiera nowy rozdział końcowy, który śledzi historię semantyki i pragmatyki od czasów najdawniejszych do współczesności.
