Zaburzenia społeczno-emocjonalne u nastolatków: perspektywy poznawcze i społeczne

Oryginalny tytuł:

Adolescent Social Emotional Disturbances Cognitive Social and Emotional Perspectives

Zawartość książki:

WPROWADZENIE Orientacja teoretyczna Okres dorastania charakteryzuje się ogromnymi zawirowaniami w sferze emocjonalnej i behawioralnej. Przejście do okresu dorastania jest okresem rozwojowym, który na ogół charakteryzuje się znacznymi zmianami w ideologii zachowań nastolatków.

Okres dojrzewania jest uważany za okres przejściowy od dzieciństwa do dorosłości, w którym istnieje sposób lub droga, dzięki której młodzież uzyskuje psychologiczne i fizyczne narzędzia do przyjmowania ról i obowiązków dorosłych (Dahl, 2004). Okres dojrzewania obejmuje 10-19 lat (WHO, 1990). Okres dojrzewania jest trudnym i istotnym etapem w rozwoju człowieka, ponieważ nadal tworzone są podstawy tożsamości własnej, kompetencji społecznych, dostosowania emocjonalnego i odporności psychicznej.

Większość cech wieku młodzieńczego przypisuje się zmianom fizycznym, które w popularnych kulturach nazywane są szalejącymi hormonami (Christie & Viner, 2005; Dorn & Biro,2011).

Okres, w którym młodzi ludzie nie są jeszcze wystarczająco dojrzali, aby zdawać sobie sprawę z konsekwencji swoich decyzji i od czasu do czasu stają w obliczu sytuacji, z którymi nie wiedzą, jak sobie poradzić (Oyden & Hagon, 2014). Innymi słowy, okres dojrzewania jest przejściowym etapem fizycznego i psychicznego rozwoju człowieka, występującym zazwyczaj między okresem dojrzewania a prawną dorosłością (wiek dojrzałości), ale w dużej mierze charakteryzowanym jako rozpoczynający się i kończący na etapie nastoletnim.

Adolescencja to okres zmian charakteryzujący się intensywnymi zmianami fizycznymi i psychospołecznymi. Jest to bardzo ważny okres w życiu, z którym należy obchodzić się ostrożnie, w przeciwnym razie może to prowadzić do psychologicznych i fizycznych skutków długoterminowych. Każdy nastolatek może nie mieć tyle szczęścia, aby otrzymać idealne wsparcie społeczne dla tego płynnego przejścia.

Niektórzy rozwijają nieprzystosowawczy wzorzec sfery emocjonalnej i behawioralnej. Zdrowa dorosłość zależy od samodzielnego rozwiązywania problemów behawioralnych i emocjonalnych. Crittenden (1990) określił autonomię jako zdolność do przejmowania odpowiedzialności za własne zachowanie, dokonywanie wyborów związanych z własnym życiem i utrzymywanie zdrowych relacji.

SPOŁECZNE ZABURZENIA EMOCJONALNE Zaburzenia zachowania u dzieci i młodzieży to te, które (a) są postrzegane jako kłopotliwe przez dorosłych (takich jak nauczyciele, rodzice) (b) wiadomo, że zakłócają normatywny rozwój społeczny. Społeczne zaburzenia emocjonalne są ważnym konstruktem w dziedzinie psychologii dzieci i młodzieży oraz problemów zdrowia psychicznego.