Zabicie indiańskiej dziewicy: obrazy rdzennych Amerykanek w filmie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.

Oryginalny tytuł:

Killing the Indian Maiden: Images of Native American Women in Film

Zawartość książki:

Killing the Indian Maiden analizuje fascynujący i często niepokojący portret rdzennych Amerykanek w filmie. Poprzez omówienie trzydziestu czterech hollywoodzkich filmów od okresu niemego do współczesności, M.

Elise Marubbio bada ofiarną rolę tego, co nazywa "Celluloid Maiden" - młodej rdzennej kobiety, która sprzymierza się z białym męskim bohaterem i umiera w wyniku tego wyboru. Marubbio przeplata teorie kolonizacji, płci, rasy i filmoznawstwa, aby osadzić swoje badania w kontekście społeczno-historycznym, próbując zdefiniować, co to znaczy być Amerykaninem. W miarę jak Marubbio śledzi konsekwentne przedstawianie celuloidowej dziewicy, odkrywa dwie podstawowe charakterystyki - celuloidową księżniczkę i zseksualizowaną dziewicę.

Archetyp egzotycznej księżniczki z celuloidu pojawia się w filmach niemych, takich jak The Squaw Man (1914) Cecila B.

DeMille'a, a w amerykańskiej ikonografii ugruntował się w Broken Arrow (1950) Delmera Davesa. Jej bardziej erotyczna siostra, Sexualized Maiden, pojawia się jako femme fatale w takich filmach jak North West Mounted Police (1940) DeMille'a, Duel in the Sun (1946) Kinga Vidora i Arrowhead (1953) Charlesa Warrena.

Obie postacie ostatecznie łączą się, tworząc hybrydę Celluloid Maiden, która po raz pierwszy pojawia się w The Searchers (1956) Johna Forda i powraca w latach 70. i 90. w takich filmach jak Little Big Man (1970) Arthura Penna i Thunderheart (1992) Michaela Apteda.

Killing the Indian Maiden ujawnia kulturową ikonografię rdzennych Amerykanów i ich roli na pograniczu, zakorzenioną w amerykańskiej psychice. Rdzenna Amerykanka jest rasistowskim i seksualizowanym innym - ciałem, które można podbić, reprezentującym zarówno uwodzicielskie, jak i niebezpieczne granice. Filmy te pokazują ją skolonizowaną i cierpiącą z rąk Manifest Destiny i amerykańskiego ekspansjonizmu, ale Marubbio twierdzi, że rdzenna Amerykanka stanowi również zagrożenie dla idei białej Ameryki.

Złożoność i długowieczność ikony celuloidowej dziewicy - utrzymującej się w XXI wieku - symbolizuje kryzys tożsamości dotyczący składu amerykańskiego ciała narodowego, który odgrywał się wielokrotnie w różnych epokach i klimatach politycznych. Ostatecznie Marubbio stwierdza, że ciągłe przedstawianie Celuloidowej Dziewicy sygnalizuje ciągły rozwój i uzasadnienie amerykańskiego kolonializmu.