Za ojczyznę! Za Stalina! Wspomnienia oficera Armii Czerwonej z frontu wschodniego

Opinie czytelników

Wspomnienia Borysa Bogaczewa stanowią szczery i przekonujący opis jego doświadczeń jako oficera Armii Czerwonej podczas II wojny światowej. Książka oferuje wgląd w życie na froncie, wyzwania stojące przed żołnierzami i złożoność życia wojskowego, w tym kontrast w uznaniu dla żołnierzy na linii frontu i żołnierzy na tyłach. Omawia realia wojny i napotykane dwuznaczności moralne, zwłaszcza związane z traktowaniem jeńców wojennych.

Wspomnienia te dostarczają cennego i szczegółowego spojrzenia na życie oficera Armii Czerwonej, ukazując zarówno bohaterskie czyny, jak i dylematy moralne. Relacje Bogaczewa z pierwszej ręki o byciu rannym i jego komentarz na temat braku uznania dla żołnierzy pierwszej linii, a także jego dostęp do archiwów Ministerstwa Obrony, zwiększają historyczny wgląd i sprawiają, że narracja jest fascynująca.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać treść za niepokojącą ze względu na graficzne przedstawienia wojny, w tym okrucieństw popełnionych podczas konfliktu. Ponadto skupienie się na odmowie przyznania medalu i kwestiach biurokratycznych może odciągnąć uwagę od szerszej narracji dla niektórych czytelników szukających czysto bohaterskich relacji.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

For the Motherland! for Stalin!: A Red Army Officer's Memoir of the Eastern Front

Zawartość książki:

Bardzo poczytna relacja Borysa Bogaczewa z życia młodego dowódcy plutonu podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941-45 jest fascynującą lekturą.

Bogaczow, syn radzieckiego komisarza wojskowego, zgłosił się na ochotnika do walki, gdy tylko osiągnął wiek siedemnastu lat. Życie w Armii Czerwonej było ciężkie, z niedoborami żywności, niewystarczającym wyposażeniem i strachem - nie tylko przed dobrze uzbrojonym wrogiem, ale także przed politycznymi oficerami.

Bogaczow walczył w wielu kampaniach podczas całej wojny, w tym w 15-miesięcznej "maszynce do mięsa" Rzhev salien, która spowodowała ogromne straty sowieckie. Trzykrotnie grożono mu egzekucją. Trzy razy został ranny. Zdeterminowany i zaradny, zdołał uzyskać dokumenty upoważniające go do leczenia ran w szpitalu, ale zamiast tego przemycił się na pokład pociągu, aby podróżować przez Rosję i odwiedzić rodzinę w Kazachstanie przed powrotem na front.

Boris Bogachev, który przeszedł na emeryturę z armii radzieckiej w 1984 roku jako odznaczony pułkownik, opowiada swoją historię o piekle, jakim był front wschodni, ze świeżością i szczerością. Żywo oddaje przepaść między ideologią a rzeczywistością w stalinowskiej Rosji, ciepłe koleżeństwo wśród tych, którzy walczyli z nazistami i jego przerażenie nieludzkością wojny.