Ocena:

Książka Williama F. O'Neilla, „With Charity Toward None”, przedstawia mieszaną recenzję obiektywizmu Ayn Rand, oferując zarówno dogłębną analizę, jak i krytykę jej filozofii. Podczas gdy niektórzy doceniają akademickie podejście O'Neilla, inni uważają, że krytyka jest przestarzała i brakuje jej zaangażowania w rzeczywiste doktryny Rand.
Zalety:O'Neill zapewnia dobrze zbadaną, wyważoną i zorganizowaną krytykę obiektywizmu, dając Rand korzyść z wątpliwości i oferując wgląd przez pragmatyczną soczewkę. Jego obszerne odniesienia bibliograficzne i krytyka idei Rand przyczyniają się do kompleksowego zrozumienia obiektywizmu, co niektórzy czytelnicy uznają za cenne dla krytycznego zaangażowania.
Wady:Książka jest krytykowana za to, że jest nudna i trudna w czytaniu, brakuje jej zaangażowania w idee Rand w spójny sposób i jest nieco przestarzała, ponieważ pojawiły się nowsze krytyki, które lepiej integrują myśli Rand. Niektórzy recenzenci uważają również, że O'Neill krytykuje raczej zniekształcenia jej filozofii niż jej rzeczywiste doktryny, a styl pisania jest zbyt suchy.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
With Charity Toward None
Ta książka jest studium filozofii "obiektywizmu" Ayn Rand. Odpowiada ona na trzy podstawowe pytania: czym jest "obiektywizm"? Jakie jest pełne znaczenie obiektywistycznego punktu widzenia? i jakie są podstawowe społeczne implikacje obiektywizmu? Książka podzielona jest na trzy główne części.
Pierwsza część podsumowuje filozofię Ayn Rand w odniesieniu do trzech podstawowych obszarów dociekań: (1) poznania i znanego, (2) wartości osobistej i natury człowieka oraz (3) etyki obiektywizmu. Druga część studium opiera się na tym samym ogólnym schemacie organizacyjnym co pierwsza i składa się przede wszystkim z krytycznej analizy idei przedstawionych na wcześniejszych stronach.
Celem studium jest omówienie podstawowych założeń Ayn Rand; jedynie drugorzędnie rozważany jest sposób, w jaki założenia te odnoszą się do konkretnych problemów w takich dziedzinach, jak polityka, ekonomia i estetyka. Przez cały czas autor był mniej zainteresowany krytykowaniem tego, co mówi Rand, niż ustaleniem, czy to, co mówi, ma sens w kategoriach ustalonych procedur analizy racjonalnej i semantycznej oraz w odniesieniu do ogólnie przyjętych zasad naukowej weryfikacji dowodów.