Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
With Marshal Foch: A British General at Allied Supreme Headquarters April-November 1918
Utworzenie Najwyższej Rady Wojennej i zmiana szefa cesarskiego sztabu generalnego odpowiednio pod koniec 1917 r. i na początku 1918 r.
sprawiły, że ostateczny krok w kierunku jedności dowodzenia aliantów był łatwiejszy do zaakceptowania w brytyjskich kręgach politycznych i wojskowych wysokiego szczebla. Wraz z rozpoczęciem wielkiej niemieckiej ofensywy wiosennej 21 marca 1918 r., konieczność powołania "Naczelnego Dowódcy Wojsk Sprzymierzonych" stała się oczywista, a feldmarszałek Sir Douglas Haig z łatwością zaakceptował w tej roli słynnego francuskiego generała Ferdinanda Focha (1851-1929). Jednakże, gdy rozpoczęła się druga niemiecka ofensywa przeciwko brytyjskim liniom we Flandrii, Haig zaniepokoił się, a następnie rozgniewał odmową Focha odciążenia ciężko doświadczonych wojsk brytyjskich i dominikańskich w tym strategicznie ważnym sektorze.
W związku z tym zażądał mianowania wyższego rangą brytyjskiego oficera, który pełniłby oficjalną rolę łącznika z naczelnym dowództwem alianckim. Generał porucznik Sir John Philip Du Cane (1865-1947) był takim oficerem.
Dobrze już znany premierowi Davidowi Lloydowi George'owi i starszym członkom jego koalicyjnego rządu, inteligencja Du Cane'a i jego "zrównoważony" temperament sprawiły, że był on odpowiednim kandydatem do pełnienia roli łącznika z niedawno utworzonym alianckim Generalissimusem. Pozostając w Naczelnym Dowództwie Aliantów od kwietnia do listopada 1918 roku, Du Cane kontynuował swoją rolę łącznika przez cały 1919 rok.
To właśnie w tym okresie napisał osobistą relację i zebrał powiązane dokumenty, które po raz pierwszy opublikowano w jednym tomie. Zawiera rozszerzone wprowadzenie autorstwa redaktorki i tłumaczki Elizabeth Greenhalgh.