Z Brygadą Dublińską: Szpiegostwo i zabójstwa z jednostką wywiadowczą Michaela Collinsa

Opinie czytelników

Książka zawiera wnikliwą relację z pierwszej osoby z irlandzkiej wojny o niepodległość z perspektywy Charlesa Daltona jako ochotnika IRA, koncentrując się na taktyce i trudnych realiach wojny partyzanckiej. Jest chwalony za prosty styl pisania i wciągającą narrację, oferując cenne spostrzeżenia historyczne i ludzkie podejście do wydarzeń.

⬤ Dobrze napisana i pouczająca, oferująca fascynującą osobistą relację z wojny o niepodległość
⬤ skupia się na taktyce nieregularnych działań wojennych
⬤ zapewnia unikalny wgląd w emocjonalne i osobiste doświadczenia osób zaangażowanych
⬤ prosta i łatwa do zrozumienia
⬤ uważana za cenny dodatek do literatury historycznej.

⬤ Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że książce brakuje dogłębnej analizy strategii stojących za taktyką
⬤ zawiera nieco przyziemne wprowadzenie i dodatkowe treści, które mogą nie zapewnić znaczących nowych spostrzeżeń dla wszystkich czytelników
⬤ koncentruje się głównie na osobistych doświadczeniach, co może nie zadowolić tych, którzy szukają szerszego kontekstu historycznego.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

With the Dublin Brigade: Espionage and Assassination with Michael Collins' Intelligence Unit

Zawartość książki:

Charles Dalton miał zaledwie czternaście lat, gdy wstąpił do Irlandzkich Ochotników w 1917 roku. Do 1920 r. został powołany do elitarnej jednostki wywiadowczej Michaela Collinsa.

W tej książce opisuje swoją rolę w zabójstwie "Gangu Kairskiego", zespołu tajnych brytyjskich agentów pracujących i mieszkających w Dublinie, w Krwawą Niedzielę 21 listopada 1920 roku. Opisuje również swój udział w przejęciu broni ze statku "Clarecastle" należącego do pana Guinnessa, napełnianiu granatów ręcznych domowej roboty żelignitem, próbach zastrzelenia katów po ich przybyciu do Dublina w celu przeprowadzenia egzekucji, próbach ratowania więźniów w areszcie wojskowym (w tym Dana Breena ze szpitala Mater, po tym jak został ranny) oraz okrążeniu Grafton St. na krótko przed rozejmem.

Do jego obowiązków należało również śledzenie działalności wrogich agentów i szpiegów, prowadzenie ewidencji personelu wroga, kontaktowanie się z przyjaznymi współpracownikami w rządzie i służbie koronnej oraz organizowanie i rozwijanie wywiadu w Brygadzie Dublińskiej.

Ta relacja, pierwotnie opublikowana w 1929 r., kiedy miał zaledwie 26 lat, została uzupełniona o jego oświadczenie dla Wojskowego Biura Historycznego, złożone 20 lat później, które, choć nie różni się znacząco pod względem faktów, jest niezwykle odmienne w tonie.