Ocena:
Książka „Yes, I Could Care Less” autorstwa Billa Walsha oferuje humorystyczną i konwersacyjną eksplorację użycia języka, interpunkcji i edycji, skierowaną głównie do redaktorów i entuzjastów języka. Zagłębia się w relacje między preskryptywistami i deskryptywistami, choć może mieć ograniczoną atrakcyjność i może nie służyć jako praktyczny przewodnik po podstawowych zagadnieniach gramatycznych. Styl pisania jest wciągający, ale niektórzy czytelnicy uznają sarkazm za przesadny, a treść za meandrującą.
Zalety:⬤ Humorystyczny i dowcipny styl
⬤ wciągający styl konwersacyjny
⬤ wnikliwa dyskusja na temat preskryptywizmu językowego vs. deskryptywizmu
⬤ przyjemna dla redaktorów i miłośników języka
⬤ wielu czytelników uważa ją za pouczającą i zabawną.
⬤ Ograniczona atrakcyjność, głównie dla redaktorów
⬤ może nie pomóc w podstawowych zasadach gramatycznych
⬤ niektórzy uważają, że sarkazm jest odpychający lub treść nudna
⬤ krytyka meandrujących tematów i nie bycia prostym przewodnikiem.
(na podstawie 33 opinii czytelników)
Yes, I Could Care Less to żywe i często osobiste spojrzenie na ciągłą podróż jednego człowieka przez tor przeszkód, który niektórzy nazywają, zbyt prosto, "gramatyką".
To interesujące czasy dla kujonów słowa. Zjedliśmy, strzeliliśmy i wyszliśmy, łącząc się w żartach o pandzie i tyradach na temat sprzedawców warzyw, którzy nadużywają apostrofów. Możemy wejść na Facebooka i przysiąc, że będziemy oceniać ludzi, gdy używają złej gramatyki. Pięćdziesiąta rocznica publikacji Elementów Stylu zainspirowała sentymentalne zadumy. Liczba obserwujących Grammar Girl na Twitterze jest już sześciocyfrowa. Nie możemy się nacieszyć parodią podręcznika stylu Associated Press czy kolekcją "niepotrzebnych" cudzysłowów.
Czy można się tym mniej przejmować? Czy zła gramatyka lub użycie "dosłownie" sprawia, że głowa ci eksploduje? Przetestuj swoją potrzebę posiadania tej nowej książki za pomocą następujących zdań:
"Katrina wyrzuciła wielu mieszkańców Nowego Orleanu z ich domów".
"Sherry w końcu ukończyła college w tym roku.".
"Wczoraj po południu uzbrojony napastnik napadł na sklep spożywczy na Broadwayu.".
Poklep się po plecach, jeśli znalazłeś problemy w każdym z tych zdań, ale pamiętaj: Istnieje świat poza podręcznikami stylu, poza Strunkiem i White'em, poza Lynne Truss i Failblogami. W swojej długo oczekiwanej kontynuacji Lapsing Into a Comma i The Elephants of Style, kierując czytelników i pisarzy na właściwą drogę do poprawnego użycia, Walsh przestrzega przed niewolniczym przestrzeganiem zasad, podkreślając, że właściwy wybór często zależy od sytuacji. Może nie zgadzać się z AP Stylebook lub Merriam-Webster, ale zawsze popiera swoje preferencje logiką i humorem.
Walsh spiera się z obiema stronami w wojnach językowych, ze zwolennikami i apologetami, a nawet z samym sobą, o sporne terytorium i ostatecznie o to, czy wszystko to jest wojną, czy tylko wielkim nieporozumieniem. Po części instrukcja obsługi, po części konfesjonał, a po części manifest, Yes, I Could Care Less odbija się od sadomasochizmu do maniactwa pogodowego, od "Top Chef" do Monty Pythona, od chile w Nowym Meksyku do daiquiris w Las Vegas, z charakterystycznym podejściem Walsha do sposobu, w jaki piszemy i mówimy.
