Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Patterns of Wisdom in Safavid Iran: The Philosophical School of Isfahan and the Gnostic of Shiraz
Wyjątkowe bogactwo intelektualne XVII-wiecznego Iranu Safawidów uosabia szkoła filozoficzna w Isfahanie, a w szczególności jej rzekomy założyciel Mir Damad (zm. 1631) i jego wielki uczeń Mulla Sadra (aka Sadr al-Din Shirazi, zm. 1636). Równie ważna dla szkoły jest apofatyczna mądrość Rajab 'Ali Tabrizi, która pojawiła się później (zm. 1669/70).
Jednak pomimo sławy tych filozofów, identyfikacja „filozoficznej szkoły Isfahanu” została zaproponowana dopiero w 1956 roku przez słynnego francuskiego iranologa Henry'ego Corbina, który zauważył jednoczący islamski neoplatoński charakter około 20 myślicieli i postaci duchowych; to zgrupowanie pozostało następnie niekwestionowane przez około pięćdziesiąt lat.
W tej bardzo oryginalnej pracy Janis Esots bada zasadność terminu „szkoła”, zagłębiając się w złożone filozofie tych trzech głównych postaci szyizmu i dokonując porównań między nimi. Autor dowodzi, że myśl mułły Sadry jest niezależna i w rzeczywistości niezgodna z myślami Mir Damada i Radżaba Alego Tabriziego. To nie tylko przedstawia nowy sposób myślenia o tym, jak rozumiemy „szkołę Isfahanu”, ale także identyfikuje Mir Damada i Rajaba Ali Tabriziego jako pionierów na własnych prawach.
