Wyznania Narcyza

Opinie czytelników

Książka, choć początkowo spotkała się ze sceptycyzmem niektórych czytelników ze względu na jej silną nostalgię, ostatecznie znalazła uznanie za ambitne połączenie komiksów superbohaterskich z epoki brązu ze współczesnymi stylami. Grafika różni się jakością, niektóre historie prezentują niezwykłe efekty wizualne, ale inne cierpią z powodu niespójności i mulistości. Ogólnie rzecz biorąc, opinie są mieszane, niektórzy chwalą nostalgiczny urok, a inni krytykują brak głębi i przejrzystości.

⬤ Nostalgiczne elementy są dobrze wykonane i wciągające
⬤ wypełnia lukę między klasycznymi i nowoczesnymi stylami komiksowymi
⬤ zróżnicowana grafika z kilkoma wyróżniającymi się elementami
⬤ ogólnie przyjemna dla fanów obu gatunków.

⬤ Początkowa ciężka nostalgia może zrazić niektórych czytelników
⬤ niespójna jakość grafiki
⬤ niektórym historiom brakuje głębi i charakterystyki
⬤ problemy z produkcją książki, takie jak utrata rynny.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Confessions of Narcissus

Zawartość książki:

Rozważania na temat autorytetu i jego ograniczeń, tego, co wydaje nam się, że wiemy - i przestrzeni pomiędzy.

W Wyznaniach narcyza Scully sugeruje, że nasze zapotrzebowanie na narracyjną spójność jest jedną z rzeczy, które sprawiają, że nasze życie jest tak trudne do zniesienia, że kiedy William Hazlitt powiedział: „To my jesteśmy Hamletem”, powiedział nam coś o uniwersalności Szekspira, co warto rozważyć: Hamlet nie tylko daje głos naszym własnym lękom i obawom, ale także powołuje je do życia. Próbując znaleźć dla siebie lekarstwo, stajemy się do pewnego stopnia twórcami własnych nieszczęść. Wyznania Narcyza opierają się na założeniu, że historie są tym, czego potrzebujemy, a także (częściowo) tym, przez co cierpimy.

W tej serii spostrzeżeń i aforyzmów na temat literatury i życia, Scully przekonuje, że niepewność nie jest dolegliwością, którą koniecznie powinniśmy próbować przezwyciężyć. Podążając za tradycją Keatsa i innych, niepewność może być czymś, czego powinniśmy być bardziej ciekawi, że niepewność ma wartość artystyczną i jest stanem istnienia, który możemy nawet polubić.