Oryginalny tytuł:
Interview with Col Emmett Schaill
Zawartość książki:
Pułkownik Emmett Schaill, były dowódca 1. batalionu 24.
pułku piechoty podczas jego transformacji w jednostkę Stryker, brał udział w operacji Iraqi Freedom od września 2004 r. do czerwca 2005 r. jako zastępca dowódcy (DCO) 1.
brygady 25.
dywizji piechoty - brygady Stryker - stacjonującej w Mosulu w Iraku. W tym wywiadzie zaczyna od podzielenia się swoją wiedzą i spostrzeżeniami na temat samego pojazdu Stryker, mówiąc, że "piękno Strykera polega na dużej elastyczności, jaką daje dowódcy na wszystkich poziomach".
Następnie Schaill przechodzi do dyskusji na różne tematy związane z przywództwem, od tego, jak nieustannie stawiać wyzwania umysłom liderów, po wspieranie kultury uczenia się w jednostce. Następnie opowiada o pełnym zakresie swoich doświadczeń DCO w Iraku, zaczynając od rozmieszczenia i przekazania do 3 Brygady, 2 Dywizji Piechoty, a następnie przechodząc do swoich szczególnych obowiązków, z których większość polegała na byciu tam, gdzie nie było dowódcy - pułkownika Boba Browna. Schaill był również odpowiedzialny za ustanowienie i przekształcenie operacji wywiadowczych i informacyjnych Brygady Stryker w Mosulu oraz za połączenie brygady z wyższymi zasobami wywiadowczymi, takimi jak DIA, CIA i NSA, w celu pokonania sił Al-Kaidy.
"Kiedy dotarliśmy tam po raz pierwszy, codziennie byliśmy ostrzeliwani i nie można było opuścić bramy bez wdania się w wymianę ognia. Powiedziałem: "To się nie utrzyma", więc podjęliśmy z nimi walkę. Jednostka Stryker może to zrobić".
Jeśli chodzi o wskaźnik sukcesu, Schaill powiedział: "Jeśli chodzi o podjęcie walki z wrogiem i naprawdę ponowne zabezpieczenie Mosulu i znacznej części północnego Iraku, tak, podjęliśmy ją. Zniszczyliśmy 80 procent komórek Al-Kaidy w północnym Iraku, i to dzięki ich własnym informacjom wywiadowczym, które zebraliśmy w raportach z przesłuchań i innymi środkami technicznymi.
Tak właśnie mówili". Schaill mówi o swojej pracy z jednostkami armii irackiej, które nazywa wielkimi siłami złożonymi z "bardzo odważnych żołnierzy" oraz o wspólnych operacjach, które jego brygada z nimi przeprowadziła. Omawia również napięcia etniczne, które były obecne między Kurdami i Arabami, różne linie operacyjne, które realizowała jego brygada, zwalczanie sił Al-Kaidy w północnym Iraku kierowanych przez Abu Talhę, wyzwanie, jakie stanowiły zasadniczo otwarte granice, jego praca z wieloma wpływowymi irackimi postaciami oraz duże znaczenie wzmacniania pozycji jednostek tak daleko, jak to tylko możliwe.
