Wywiad wojskowy: Jego rola w zwalczaniu rebelii

Oryginalny tytuł:

Military Intelligence: Its Role in Counterinsurgency

Zawartość książki:

Chociaż ogólnie przyjmuje się, że wywiad wojskowy odgrywa kluczową rolę w konfliktach o niskiej intensywności (LIC), nie ma szerokiego zrozumienia, w jaki sposób systemy wywiadu i wojny elektronicznej (IEW) są zorganizowane i wykorzystywane, ani w jaki sposób operacje IEW są wykonywane w środowisku przeciwrebelianckim. Niedawno osiągnięto pewne sukcesy w obszarze operacji Dowództwa Południowego USA i są one dokumentowane w celu stworzenia zasad przewodnich kształtujących doktrynę IEW armii amerykańskiej. W tym samym czasie Centrum i Szkoła Wywiadu Armii Stanów Zjednoczonych szybko włączają te doświadczenia, nowo zdefiniowane role i wyartykułowane parametry operacyjne wywiadu wojskowego do doktryny. Należy jednak zatrzymać się i zadać pytanie, czy nie skupiamy się w zbyt wąski sposób na doświadczeniach armii amerykańskiej w Ameryce Łacińskiej, jej wcześniejszych doświadczeniach w Azji Południowo-Wschodniej, a nawet na naszym tradycyjnym poleganiu na brytyjskich metodach walki z powstaniem. Nie sugeruje się odrzucenia tych skutecznych i praktycznych wykładników wywiadu wojskowego w zwalczaniu rebelii, ale raczej zbadanie ostatnich doświadczeń innych sił zbrojnych, aby upewnić się, że armia amerykańska nie tylko zdobyła wszystkie podstawy IEW, ale co ważniejsze, że zdobyła wszystkie innowacyjne sposoby zastosowania tych podstaw w środowisku LIC.

W niniejszej monografii przeanalizowano aktualne koncepcje operacyjne wywiadu wojskowego armii amerykańskiej w zakresie przeciwdziałania powstaniom, literaturę doktrynalną, obecne praktyki w Ameryce Łacińskiej, wnioski wyciągnięte z Azji Południowo-Wschodniej oraz doświadczenia armii brytyjskiej. Ta doktrynalna i historyczna baza wraz z jej teoretycznymi podstawami jest analizowana i oceniana w świetle doświadczeń wywiadu wojskowego armii francuskiej w jej rolach kontrrewolucyjnych od Indochin po Czad w latach 1946-1984.

Urugwajskie stłumienie Tupamaros, 1963-1973.

Oraz kampania armii portugalskiej w Mozambiku w latach 1964-1974. W badaniu stwierdzono, że studia przypadków Francuzów, Urugwajczyków i Portugalczyków nie oferują żadnych nowych zasad IEW.