Wystawianie przeszłości: pamięć historyczna i polityka muzeów w postsocjalistycznych Chinach

Oryginalny tytuł:

Exhibiting the Past: Historical Memory and the Politics of Museums in Postsocialist China

Zawartość książki:

W czasach Mao chińskie muzea pełniły wyraźną i jednolitą funkcję propagandową, podkreślając oficjalną historię partii, wychwalając rewolucyjnych bohaterów i przyczyniając się do budowania narodu i konstrukcji socjalistycznej. Wraz z wdrożeniem programu modernizacji po Mao pod koniec lat 70.

i 80. oraz nadejściem globalizacji i reform rynkowych w latach 90. Chiny przeszły radykalną transformację społeczną i gospodarczą, która doprowadziła do znacznie bardziej heterogenicznej kultury i polityki.

Jednak Chiny są zdominowane przez jedną partię leninowską, która nadal w dużym stopniu polega na swoim rewolucyjnym dziedzictwie, aby uzyskać legitymację polityczną.

Ze swoim przesłaniem kolektywizmu, samopoświęcenia i walki klasowej, dziedzictwo to jest coraz bardziej sprzeczne z chińskim społeczeństwem i własną neoliberalną ideologią państwa, polegającą na szybkim rozwoju, gloryfikacji rynku i przedsiębiorczości. W tym niejednoznacznym środowisku politycznym muzea i ich kuratorzy muszą negocjować między rewolucyjną ideologią a nowymi rodzajami narracji historycznych, które odzwierciedlają i podkreślają neoliberalną teraźniejszość.

W książce Exhibiting the Past Kirk Denton analizuje rodzaje muzeów i przestrzeni wystawienniczych, od muzeów historii rewolucji, muzeów wojskowych i pomników męczenników po muzea poświęcone literaturze, mniejszościom etnicznym i historii lokalnej. Omawia czerwoną turystykę - sponsorowany przez państwo program opracowany w 2003 r. jako nowa forma edukacji patriotycznej mająca na celu ożywienie rewolucyjnej historii - oraz hale wystawowe planowania urbanistycznego, które projektują utopijne wizje przyszłości Chin, które są zakorzenione w nowych koncepcjach przeszłości.

Metoda Dentona jest narratologiczna w tym sensie, że analizuje on historie opowiadane przez muzea o przeszłości oraz polityczne i ideologiczne implikacje tych opowieści. Skupiając się na "oficjalnej" kulturze wystawienniczej, a nie na pamięci alternatywnej czy kontrpamięci, Denton ponownie włącza państwo do dyskusji o kulturze postsocjalistycznej ze względu na jego centralne znaczenie dla tej kultury i aby pokazać, że dyskurs państwowy w Chinach nie jest ani monolityczny, ani niezmienny. Książka rozważa różnorodne sposoby, w jakie muzea państwowe reagują na dramatyczne zmiany społeczne, technologiczne i kulturowe, których Chiny doświadczyły w ciągu ostatnich trzech dekad.