Wystarczająco szczęśliwy: Rok codziennych notatek taty z zachętą i lekcjami życia dla jego córki

Opinie czytelników

Ta książka, wypełniona szczerymi wiadomościami od ojca do córki, służy jako cenne źródło informacji dla rodziców, którzy chcą zachęcić swoje dzieci i nawiązać z nimi kontakt. Czytelnicy doceniają jej podnoszący na duchu charakter, codzienną mądrość i głębię emocji kryjącą się za każdą notatką. Wielu z nich odkryło, że jest to korzystne nie tylko dla ich dzieci, ale także dla nich samych.

⬤ Podnoszące na duchu i zachęcające przesłania, które trafiają zarówno do rodziców, jak i dzieci.
⬤ Dostarcza codziennej mądrości i życiowych lekcji, dzięki czemu jest doskonałym źródłem wiedzy dla rodziców.
⬤ Zachęca do budowania więzi między rodzicami i dziećmi poprzez wspólne czytanie.
⬤ Dobrze napisana, zawierająca szczere anegdoty i refleksje na temat rodzicielstwa.
⬤ Przydatny dla osób zmagających się z osobistymi zmaganiami, takimi jak lęk i depresja.

⬤ Niektóre recenzje sugerują, że format może wydawać się uproszczony lub zbyt sentymentalny dla niektórych czytelników.
⬤ Niektórzy użytkownicy mogą uznać, że nie jest on tak głęboki lub wszechstronny, jak się spodziewali, koncentrując się bardziej na słodkich powiedzonkach niż szerszych koncepcjach rodzicielskich.

(na podstawie 23 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lucky Enough: A Year of a Dad's Daily Notes of Encouragement and Life Lessons to His Daughter

Zawartość książki:

Kiedy moja córka rozpoczęła naukę w czwartej klasie, była to jej czwarta szkoła w ciągu pięciu lat. Nie tak to sobie zaplanowaliśmy, ale jako osoba, która jako dziecko często się przeprowadzała, wiedziałem, że ten rok szkolny będzie trudny.

Każdego ranka pisałem mojej córce notatkę o życiu, szkole lub dorastaniu i wsuwałem ją do jej torby na książki lub pudełka na lunch, aby znaleźć ją później w ciągu dnia. Udostępniałem te notatki na Twitterze i Facebooku, używając #DadLunchNotes.

Zanim się zorientowałem, notatki stały się czymś, czego inni szukali każdego dnia, w tym nauczyciel i dyrektor Addison. Choć wiedziałem, że innym podobały się codzienne lekcje życia, które pisałem Sharpiem, chciałem pozostać wierny zamierzonemu celowi - byciu przy mojej córce i pomaganiu jej w przejściu przez ten trudny rok szkolny.