Wysiedleni: Manzanar 1942-1945: Więzienie japońskich Amerykanów

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 10 głosach.

Oryginalny tytuł:

Displaced: Manzanar 1942-1945: The Incarceration of Japanese Americans

Zawartość książki:

Ten smutny epizod został naświetlony w książkach i filmach dokumentalnych. Ale nigdy nie czułem jego emocjonalnej tekstury - nieoczekiwanej mieszanki zaniedbania i uczciwej nadziei - tak żywo, jak w tym zestawie zdjęć wykonanych przez Ansela Adamsa i Dorotheę Lange oraz pięć innych osób, w tym artystę uwięzionego w Manzanar. -Pico Iyer

W tygodniach następujących po zbombardowaniu Pearl Harbor 7 grudnia 1941 roku, amerykańska podejrzliwość i nieufność wobec japońsko-amerykańskiej populacji stała się powszechna. Rząd Stanów Zjednoczonych wkrótce nakazał wszystkim Japończykom (dwie trzecie z nich to obywatele amerykańscy) mieszkającym na Zachodnim Wybrzeżu, aby zgłosili się do centrów zbiórki w celu ewentualnego przeniesienia do obozów internowania, otwarcie nazywanych przez New York Times obozami koncentracyjnymi. W ciągu kilku miesięcy od Pearl Harbor prezydent Franklin D. Roosevelt podpisał rozporządzenie wykonawcze nr 9066.

Wkrótce potem utworzono War Relocation Authority (WRA), a pod koniec marca pierwszy z 10 000 ewakuowanych Japończyków przybył do Manzanar, obozu internowania na pustyni Owens Valley u podnóża Sierras. Rodziny otrzymały od jednego do dwóch tygodni wypowiedzenia i mogły spakować tylko to, co mogły unieść. Firmy zostały zamknięte, a farmy i sprzęt zostały sprzedane po okazyjnych cenach. Po przybyciu do Manzanar każda osoba została przydzielona do baraku, otrzymała łóżeczko, koce i płócienny worek do wypełnienia słomą w celu stworzenia własnych materacy.

Dorothea Lange została zatrudniona przez WRA do fotografowania masowej ewakuacji.

Pracowała przez pierwsze miesiące internowania, dopóki nie została zwolniona przez personel WRA za swoje współczujące podejście. Wiele z jej zdjęć zostało przejętych przez rząd i przez pół wieku nie były publicznie oglądane. Ponad rok później dyrektor projektu Manzanar, Ralph Merritt, zatrudnił Ansela Adamsa do udokumentowania życia w obozie. Do Lange i Adamsa dołączyli także fotografowie WRA Russell Lee, Clem Albers i Francis Stewart. Dwóch japońskich internowanych, Toyo Miyatake i Jack Iwata, potajemnie fotografowało życie w obozie przemyconym aparatem.

Zebrane w tym tomie zdjęcia wyrażają godność i determinację japońskich Amerykanów w obliczu niesprawiedliwości i upokorzenia. Dzisiejsze tragiczne okoliczności otaczające wysiedlonych i przetrzymywanych ludzi na całym świecie tylko wzmacniają wpływ tych zdjęć wykonanych 75 lat temu.

--Melanie Stetson Freeman "The Christian Science Monitor".