Wyścigi rydwanów w Imperium Rzymskim

Opinie czytelników

Książka „Chariot Racing in the Roman Empire” oferuje wprowadzenie do rzymskich wyścigów rydwanów, łącząc fakty historyczne z elementami narracyjnymi. Chociaż jest wciągająca i pouczająca, niektórzy czytelnicy zauważają nieścisłości i brak głębi w niektórych obszarach.

Wciągająca narracja, informacje dla początkujących, zabawne, żywe opisy i świetny ostatni rozdział o „Ben-Hurze”, który łączy się z kulturą popularną. Wielu czytelników uznało ją za inspirującą i podobała im się pomimo jej wad.

Zawiera drobne nieścisłości i niespójności, a niektórym tematom brakuje dogłębnej analizy. Niektórzy czytelnicy uważali, że dramatyczna narracja czasami przyćmiewała faktyczną dokładność historyczną.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Chariot Racing in the Roman Empire

Zawartość książki:

Ogromny tłum ludzi, ubranych w barwy swoich ukochanych sportowców, powoli wypełnia 150-tysięczną arenę, by dopingować swoje ulubione drużyny. Sportowcy wchodzą na stadion wśród wielkiej pompy i okoliczności, podczas gdy przeciwni fani obrzucają się nawzajem obelgami i obstawiają wynik dnia. Chociaż ta znajoma scena może opisywać współczesny mecz piłki nożnej, przedstawia również dzień wyścigów rydwanów w starożytnym Rzymie, gdzie zawodnicy byli gwiazdami sportu starożytnego świata.

Podążając śladami swojej udanej książki o gladiatorach, Fik Meijer ujawnia wszystko, co można wiedzieć o wyścigach rydwanów w Cesarstwie Rzymskim. Po opisaniu zamieszek w Nika w 532 r. n.e. - gdzie dziesiątki tysięcy ludzi zostało zabitych po politycznie gorącym turnieju wyścigów - Meijer dokonuje przeglądu tła historycznego, organizacji i popularności tych gier. Przedstawia sylwetki słynnych drużyn, dżokejów i koni oraz omawia, w jaki sposób cały ten biznes wpisywał się w strategię "chleba i cyrku" Juvenala, aby zadowolić obywateli.

W fachowym tłumaczeniu Liz Waters, Chariot Racing in the Roman Empire analizuje również polityczne znaczenie tych spektakli, w których zarówno patrycjusze, jak i plebejusze wypełniali stadiony. Meijer postrzega te zawody nie tyle jako opium dla ludu, ale jako barometr polityczny: Circus Maximus był jedynym miejscem w Imperium, w którym najwyższy przywódca był konfrontowany z aprobatą lub dezaprobatą swojego ludu.

Meijer wykorzystuje rzadkie i niejasne źródła w tej żywej narracji, opisując ekscytujący wyścig z takim entuzjazmem, że czytelnicy poczują się jak na trybunach. Od długości toru i potrzeby jazdy na małych koniach, po ryzyko, techniki i metody treningowe związane z wyścigami, Meijer odtwarza ulubioną rozrywkę starożytnego Rzymu w imponujących szczegółach.