Wyrzutki imperium, 16: Japońskie rządy na dzikiej granicy Tajwanu, 1874-1945

Opinie czytelników

Książka jest wysoko ceniona za wnikliwą i wciągającą eksplorację rdzennej historii Tajwanu w erze cesarskich rządów Japonii. Jest uznawana za nowy standard w czytaniu akademickim dla studentów i badaczy, wypełniony cennymi ilustracjami i odniesieniami historycznymi. Podczas gdy niektórzy chwalą jej wciągający styl pisania, od czasu do czasu pojawiają się krytyczne uwagi niezwiązane bezpośrednio z treścią książki.

⬤ Zapewnia ważny wgląd w rdzenną historię Tajwanu i wschodnioazjatycki kolonializm.
⬤ Dobrze napisana, żywa i przyjemna w czytaniu, pozostając jednocześnie pracą akademicką.
⬤ Zawiera cenne historyczne obrazy i mapy dla lepszego zrozumienia.
⬤ Uniwersalne przesłanie, które trafia do szerszego grona odbiorców.
⬤ Świetnie nadaje się do wykorzystania w klasie i jest polecana osobom zainteresowanym historią świata.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za stosunkowo niejasny.
⬤ Jeden z recenzentów nie ukończył książki, wskazując, że może ona nie być uniwersalna dla wszystkich czytelników.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Outcasts of Empire, 16: Japan's Rule on Taiwan's Savage Border, 1874-1945

Zawartość książki:

Bezpłatna wersja ebook tego tytułu jest dostępna za pośrednictwem Luminos, otwartego programu wydawniczego University of California Press. Odwiedź www.

luminosoa. org, aby dowiedzieć się więcej. Outcasts of Empire ujawnia przyczyny i konsekwencje niepowodzenia kapitalizmu w "zburzeniu wszystkich chińskich murów" na współczesnym Tajwanie.

Przyjmując perspektywę mikro- i makrohistoryczną, Paul D. Barclay argumentuje, że tłumacze, wodzowie i operatorzy punktów handlowych, którzy pośredniczyli w relacjach między państwem a społeczeństwem na "dzikiej granicy" Tajwanu podczas kolejnych reżimów Qing i Japonii, zyskiwali na znaczeniu i odchodzili w zapomnienie wraz z serią globalnych transformacji "długiego XIX wieku".

Większa siła ognia i duże rezerwy gospodarcze ostatecznie umożliwiły japońskim mężom stanu odrzucenie mediatorów na granicy i odsunięcie na bok kohorty rdzennych wodzów, którzy grali po obu stronach płotu, aby utrzymać swój status wodza. Jednak nawet przy marginalizacji niechętnych "sojuszników" państwu kolonialnemu brakowało wystarczających zasobów, aby zintegrować rdzennych mieszkańców Tajwanu ze swoim aparatem dyscyplinarnym.

Państwo kolonialne stworzyło zatem Terytorium Rdzenne, które istnieje do dziś jako dziedzictwo japońskiego imperializmu, lokalnych inicjatyw i globalnego utowarowienia kultury.