Wyrzucony z raju: Nieopowiedziana historia Johna Muira, rdzennych mieszkańców i amerykańskiej dziczy

Opinie czytelników

„Cast Out of Eden” Roberta Aquinasa McNally'ego to złożona biografia Johna Muira, która przedstawia zarówno jego wkład w ochronę przyrody, jak i problematyczne aspekty jego spuścizny, w szczególności dotyczące wysiedlania rdzennych Amerykanów. Choć książka została uznana za prowokującą do myślenia, jest krytykowana za jednostronne skupienie się na wadach Muira.

Książka zapewnia dogłębną i zniuansowaną eksplorację życia Johna Muira, oferując krytyczną perspektywę, która podkreśla pomijane konsekwencje jego wysiłków na rzecz ochrony przyrody. Zachęca czytelników do refleksji nad moralnymi kosztami ochrony dzikiej przyrody i potrzebą inkluzywności w narracjach o ochronie przyrody. Styl pisania opisywany jest jako liryczny i wciągający, pomagający czytelnikom zmierzyć się z trudnymi prawdami o historii środowiska Ameryki.

Krytycy twierdzą, że książka może zbyt mocno opierać się na negatywnym przedstawieniu Muira, co może odwracać uwagę od jego znaczących osiągnięć i złożoności jego charakteru. Niektórzy recenzenci uważają, że skupienie się na wadach Muira odbywa się kosztem bardziej zrównoważonej dyskusji na temat jego życia i spuścizny, potencjalnie zrażając czytelników po różnych stronach debaty kulturowej otaczającej jego wizerunek.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cast Out of Eden: The Untold Story of John Muir, Indigenous Peoples, and the American Wilderness

Zawartość książki:

John Muir jest powszechnie i słusznie chwalony jako mistyk przyrody, który dodał dzikość do wizji Stanów Zjednoczonych, głównie poprzez system parków narodowych i dzikich obszarów, które jego pisma i publiczne poparcie pomogły stworzyć. Wizja ta miała jednak swoją cenę: podbój i wywłaszczenie ludów plemiennych, które zamieszkiwały i zarządzały tymi samymi ziemiami, w wielu przypadkach przez tysiąclecia.

Muir opowiadał się za zachowaniem dzikich sanktuariów, które oferowałyby duchowe oświecenie zdobywcom, a nie podbitym rdzennym ludom, które kiedyś tam mieszkały. "W jakiś sposób" - pisał - "wydawali się nie mieć właściwego miejsca w krajobrazie". Cast Out of Eden opowiada tę zaniedbaną część historii Muira - od nizinnej Szkocji i granicy Wisconsin po granitowe szczyty Sierra Nevada i lodowcowe fiordy Alaski - jego podejście do plemion, które napotkał, i jego przyjęcie etosu, który zmusił te plemiona do opuszczenia ich ojczyzn.

Chociaż Muir kwestionował i działał przeciwko nieufności Euroamerykanów wobec dzikich przestrzeni i głęboko zakorzenionemu pragnieniu ich oswojenia i wykorzystania, jego pogląd wykluczał rdzennych Amerykanów jako upadłe ludy, które splamiły nieskazitelną świętość dzikiej przyrody. Na szczęście, w transformacji, którą wskrzeszony i zaktualizowany Muir mógłby zaaprobować, ta długotrwała niesprawiedliwość zaczyna być cofana, ponieważ rdzenne narody i rząd federalny współpracują, aby zapewnić, że kwintesencja amerykańskich ziem od Bears Ears po Yosemite służy wszystkim Amerykanom w równym stopniu.