Wyrzeczenie się niewolnictwa: Stopniowa emancypacja i rasa w Nowej Anglii, 1780-1860

Opinie czytelników

Książka bada często pomijaną historię niewolnictwa w stanach północnych, zwłaszcza w Nowej Anglii, kwestionując postrzeganie moralnej wyższości Północy w odniesieniu do stosunków rasowych i emancypacji. Podkreśla złożoność ekonomiczną splecioną z niewolnictwem i rasizmem, który utrzymywał się po emancypacji.

Książka zapewnia dogłębną analizę roli niewolnictwa we wzroście gospodarczym Północy, ujawnia trwający rasizm na Północy i oferuje dobrze udokumentowane spostrzeżenia, które podważają powszechne narracje na temat rasy i niewolnictwa w Ameryce. Jest pouczająca i prowokująca do myślenia, przyczyniając się do ważnych dialogów na temat narracji historycznych.

W niektórych recenzjach zauważono, że w książce można było zbadać więcej aspektów, takich jak tożsamość handlarzy i kupców niewolników, a niektórym wyjaśnieniom rozwoju rasistowskich postaw brakowało głębi. Dodatkowo, kilku czytelników uznało książkę za trudną w odbiorze i wyraziło frustrację z powodu błędnie podanej daty praw autorskich.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Disowning Slavery: Gradual Emancipation and Race in New England, 1780-1860

Zawartość książki:

Po zniesieniu niewolnictwa w Nowej Anglii biali obywatele zdawali się zapominać, że kiedykolwiek ono tam istniało. Opierając się na szerokiej gamie źródeł pierwotnych - od pamiętników właścicieli niewolników po dzienniki dla dzieci i rasistowskie broadsides - Joanne Pope Melish ujawnia nie tylko, jak zmieniło się północne społeczeństwo, ale także jak zmieniło się jego postrzeganie.

Melish bada początki myślenia i praktyk rasowych, aby pokazać, jak słabo region był przygotowany na przyjęcie populacji wolnych kolorowych ludzi. Ponieważ emancypacja była stopniowa, biali przenieśli uprzedzenia ukształtowane przez niewolnictwo na swoje relacje z wolnymi kolorowymi ludźmi, a ich postawy zostały wzmocnione przez retorykę abolicjonistyczną, która zdawała się obiecywać pozbycie się niewolników w takim samym stopniu, jak niewolnictwo. Autorka opowiada o tym, jak biali zaczęli obwiniać zubożały stan ludzi kolorowych o ich wrodzoną niższość, jak rasizacja stała się ważnym elementem nacjonalizmu Nowej Anglii przed Bellum i jak byli niewolnicy aktywnie uczestniczyli w tym dyskursie, podkreślając swoją afrykańską tożsamość.

Umieszczając rasę w centrum historii Nowej Anglii, Melish twierdzi, że niewolnictwo było ważne nie tylko jako system pracy, ale także jako zinstytucjonalizowany zestaw relacji. Zbiorowa amnezja dotycząca istnienia lokalnego niewolnictwa stała się istotnym elementem regionalnej tożsamości Nowej Anglii.