Ocena:
Książka skrupulatnie dokumentuje tureckie procesy o zbrodnie wojenne związane z ludobójstwem Ormian po I wojnie światowej. Podkreśla istotny, ale często pomijany kontekst historyczny i walkę o uznanie tych wydarzeń w obliczu ciągłego zaprzeczania ze strony tureckiego rządu.
Zalety:Książka jest chwalona za skrupulatne badania, dogłębny kontekst historyczny i ważną narrację, którą przedstawia w odniesieniu do ludobójstwa Ormian. Zawiera cenne spostrzeżenia tureckich i ormiańskich naukowców i opiera się na dowodach z tureckich archiwów państwowych, co czyni ją kluczowym źródłem zrozumienia tego ważnego wydarzenia historycznego.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest trudna do przeczytania i nie jest wciągająca, opisując ją jako trudną i nie wciągającą. Jej złożona tematyka może wymagać wytrwałości, aby w pełni ją docenić.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Judgment at Istanbul: The Armenian Genocide Trials
Starania Turcji o przystąpienie do Unii Europejskiej sprawiły, że kwestia ludobójstwa Ormian nabrała nowego znaczenia, ponieważ różne interpretacje ludobójstwa okazują się być głównym powodem opóźnienia jej akcesji. Książka ta dostarcza istotnych informacji ogólnych i jest głównym źródłem dowodów prawnych i autentycznych tureckich zeznań naocznych świadków zamiaru i zbrodni ludobójstwa na Ormianach.
Po długim i żmudnym wysiłku autorzy, jeden Ormianin, drugi Turek, powszechnie uznawani za czołowych ekspertów w dziedzinie ludobójstwa Ormian, przygotowali nowe, autorytatywne tłumaczenie i szczegółową analizę Takvim-i Vekyi, oficjalnego protokołu rządu osmańskiego z tureckich trybunałów wojskowych dotyczących zbrodni popełnionych na Ormianach podczas I wojny światowej. Autorzy po raz pierwszy zebrali dokumentację postępowania sądowego w języku angielskim i umieścili ją w kontekście historycznym i prawnym. Dokumenty te pokazują, że ministrowie gabinetu wojennego, przywódcy partii Młodych Turków i wiele innych osób zamieszanych w te zbrodnie zostało postawionych przed tureckimi trybunałami wojskowymi w latach bezpośrednio po I wojnie światowej.
Większość z nich została uznana za winnych i otrzymała wyroki od więzienia z ciężkimi robotami do śmierci. W przeciwieństwie do Norymbergi, tureckie trybunały wojskowe były prowadzone wyłącznie na podstawie istniejących osmańskich krajowych kodeksów karnych.
Ta zamiana krajowego na międzynarodowy trybunał karny zapisała się w historii jako wyjątkowa inicjatywa narodowego samooskarżenia. Ta kompilacja jest znacznie wzbogacona o obszerną analizę tła historycznego, charakteru politycznego i implikacji prawnych ścigania pierwszej w XX wieku zbrodni ludobójstwa sponsorowanej przez państwo.
