Wyobrażenia anglosaskiej Anglii: Utopia, heterotopia, dystopia

Oryginalny tytuł:

Imagining Anglo-Saxon England: Utopia, Heterotopia, Dystopia

Zawartość książki:

Świeże podejście do konstrukcji „anglosaskiej Anglii” i jej przedstawienia w sztuce i pisarstwie. Książka ta bada sposoby, w jakie wczesnośredniowieczna Anglia była wyobrażana jako idealna, pozbawiona miejsca i skonfliktowana geografia w dziełach sztuki i literatury od VIII do XI wieku oraz w ich współczesnych naukowych i popularnych następstwach.

Sugeruje, że to, co zaczęto nazywać „anglosaską Anglią”, zawsze było wyimaginowanym miejscem, pustą przestrzenią, do której wprowadzano idee tego, czym Anglia była, powinna być lub powinna być, od przybycia ludów z kontynentu w piątym i szóstym wieku do przybycia samozwańczej „alt-right” w dwudziestym pierwszym. Argumentuje, że przemoc polityczna i ideologiczna, która była częścią początków Anglii jako miejsca i Anglików jako narodu, nigdy nie została w pełni uznana; zamiast tego wyspa została ponownie wyobrażona jako ziemia wybrana, dom dla wybranego ludu, gens Anglorum.

Nieuznana przemoc nadal jednak prześladowała angielską historię i kulturę. Poprzez analizę pism Bedy i króla Alfreda, Szkatuły Franków i iluminowanych Cudów Wschodu oraz tekstów zebranych razem w manuskrypcie Beowulfa, autorka pokazuje, w jaki sposób nadal prześladuje to „studia anglosaskie” jako dyscyplinę i anglosaskość jako ideologię, od studiów antykwarycznych w XVI wieku po nacjonalistyczną i rasistowską przemoc w dzisiejszych czasach.