Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.
Inventing the Universe: Plato's Timaeus, the Big Bang, and the Problem of Scientific Knowledge
Równoległe badanie zarówno Platońskiego Timaeusa, jak i współczesnego standardowego modelu Wielkiego Wybuchu pokazuje, że wszelka możliwa naukowa wiedza o wszechświecie jest ostatecznie oparta na nieredukowalnych i niedemonstracyjnych twierdzeniach. Są to wymysły ludzkiego umysłu. Naukowa wiedza o wszechświecie składa się w całości z serii aksjomatów i reguł wnioskowania leżących u podstaw sformalizowanego systemu. Nie ma logicznego związku między zmysłowym postrzeganiem świata stawania się a sformalizowanym systemem aksjomatów znanym jako "naukowe wyjaśnienie".
"Irracjonalną lukę" między percepcją a wyjaśnieniem można ocenić historycznie i zidentyfikować w trzech etapach: Timaeus Platona dostarcza pierwszego przykładu teorii naukowej zajmującej się sferą idealności, której nie można wyprowadzić z bezpośredniej zmysłowej percepcji.
Model Wielkiego Wybuchu opiera się na czysto geometrycznym pojęciu symetrii.
W nowszej Algorytmicznej Teorii Informacji analiza czysto symbolicznego języka wyrażającego rzeczywistość fizyczną ujawnia poziom złożoności każdej teorii sformułowanej w tym języku. Wynika z tego, że prawdopodobieństwo, iż wszechświat jest zgodny z prostą matematyką, wynosi zero.
W systemie formalnym twierdzenie zawiera więcej informacji niż można znaleźć w zbiorze aksjomatów tego systemu i pozostaje nierozstrzygalne. W języku Arystotelesa twierdzenia, które można udowodnić w ramach modelu teoretycznego, są już potencjalnie zawarte w systemie aksjomatów leżących u podstaw tych twierdzeń.