Wymiar estetyczny - w stronę krytyki estetyki marksistowskiej

Opinie czytelników

Książka przedstawia spostrzeżenia Herberta Marcusego na temat relacji między sztuką a społeczeństwem, podkreślając emancypacyjny potencjał sztuki w przeciwieństwie do represyjnych struktur społecznych. Marcuse krytykuje ortodoksyjną marksistowską estetykę i opowiada się za autonomią sztuki, twierdząc, że może ona pozytywnie wpływać na świadomość, a tym samym przyczyniać się do zmian społecznych. Ogólnie rzecz biorąc, jest to przemyślana krytyka, która zachęca czytelników do uznania mocy sztuki wykraczającej poza zwykłą reprezentację.

Książka opisywana jest jako głęboka i wnikliwa, zapewniająca świeże spojrzenie na estetykę i rolę sztuki w społeczeństwie. Czytelnicy doceniają jej zwięzłość (tylko 72 strony) i ostrą krytykę ortodoksyjnych marksistowskich poglądów na sztukę. Wielu uzna argumenty Marcusego za przekonujące, jeśli chodzi o znaczenie sztuki we wpływaniu na percepcję i przyczynianiu się do indywidualnej wolności i szczęścia.

Niektórzy mogą uznać filozoficzną głębię książki za wyzwanie, zwłaszcza jeśli nie są dobrze zorientowani w kontekście marksistowskiej estetyki lub szkoły frankfurckiej. Co więcej, może ona nie dostarczać praktycznych strategii zmiany świata, ponieważ Marcuse przyznaje, że sztuka nie może bezpośrednio zmienić świata, a jedynie wpłynąć na świadomość.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Aesthetic Dimension - Toward A Critique of Marxist Aesthetics

Zawartość książki:

Rozwijając koncepcję krótko wprowadzoną w Kontrrewolucji i buncie, Marcuse odnosi się tutaj do niedociągnięć marksistowskiej teorii estetycznej i bada dialektyczną estetykę, w której sztuka funkcjonuje jako sumienie społeczeństwa.

Marcuse argumentuje, że sztuka jest jedyną formą ekspresji, która może zająć miejsce religii i filozofii i twierdzi, że estetyka oferuje ostatnie schronienie dla dwuwymiarowej krytyki w jednowymiarowym społeczeństwie.