Ceramic Exchange and the Indian Ocean Economy (Ad 400-1275): Volume I: Analysis
W latach 500-1000 n.e.
Ocean Indyjski stał się globalnym centrum handlowym, a do około 750-800 r. powstała zaawansowana sieć handlowa obejmująca przepływ towarów z Japonii i Chin na wschodzie do południowej Afryki i Hiszpanii na zachodzie.
Jednak system handlowy Oceanu Indyjskiego był stosunkowo słabo zbadany, a wiele kluczowych założeń dotyczących jego rozwoju opierało się na narracyjnych źródłach tekstowych i selektywnych dowodach archeologicznych. Niniejsze opracowanie przedstawia argumenty przemawiające za wyjątkowym znaczeniem ilościowych znalezisk ceramicznych jako wskaźnika długoterminowych zmian w skali i wielkości wymiany morskiej w okresie, dla którego przetrwało niewiele innych źródeł systematycznej historii gospodarczej. Publikacja przedstawia dane archeologiczne z trzynastu stanowisk rozmieszczonych w zachodniej części Oceanu Indyjskiego, w tym Siraf (Iran), Anuradhapura (Sri Lanka) i Manda (Kenia).
Zespoły ceramiczne są rozpatrywane pod kątem ich ogólnej charakterystyki składu i rozróżnienia między wymianą lokalną, regionalną i dalekobieżną. Tom kończy się dyskusją na temat tego, w jaki sposób dane te można wykorzystać do rozwiązania szerszych kwestii długoterminowych zmian gospodarczych i relacji między władzą państwową na Bliskim Wschodzie a sieciami handlowymi Oceanu Indyjskiego działającymi przez Zatokę Perską.