Appropriating Antiquity for Modern Chinese Painting
Dążenie do starożytności było ważne dla uczonych artystów w konstruowaniu ich wiedzy o historii i tożsamości kulturowej w późnych cesarskich Chinach.
Badając wszechstronne trendy w malarstwie we współczesnych Chinach, niniejsza książka kwestionuje zakres, w jakim relikty historyczne zostały wykorzystane do reprezentowania tożsamości etnicznej współczesnej sztuki chińskiej. Czyniąc to, książka ta zadaje pytanie: czy ruchy antykwaryczne ostatecznie posłużyły jako celowe narzędzie do ponownego napisania chińskiej historii sztuki we współczesnych Chinach?
Poszukując publicznego znaczenia pomysłowej prywatnej działalności kolekcjonerskiej, Appropriating Antiquity in Modern Chinese Painting czerpie z różnych trybów twórczości artystycznej, aby odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób wykorzystanie antyków w sztuce chińskiej z początku XX wieku zarówno stworzyło, jak i wzmocniło wyobrażeniowe powiązania między starożytną cywilizacją a nowoczesnym życiem w późnej dynastii Qing. Badając dalej, w jaki sposób te przemiany społeczne i kulturowe były związane z wymianą artystyczną odbywającą się w tym czasie między Chinami, Japonią i Zachodem, książka z powodzeniem analizuje, w jaki sposób nowoczesność została przetłumaczona i zawłaszczona na przełomie XX i XXI wieku, w całej Azji i poza nią.