Wykorzystanie i rozpowszechnianie wiedzy religijnej w starożytności

Oryginalny tytuł:

The Use and Dissemination of Religious Knowledge in Antiquity

Zawartość książki:

Starożytna literatura mezopotamska, biblijna, rabiniczna i chrześcijańska została stworzona i przekazana przez elitę intelektualną, a zatem przedstawia ich światopogląd i perspektywy. Niniejszy tom po raz pierwszy bada, czy i w jakim stopniu wiedza religijna - "święte" narracje, zwyczajowe praktyki, zasady prawne, tradycje rodzinne, obchody świąt - była dostępna i znana zwykłym ludziom poza funkcjonariuszami religijnymi.

Jakie konteksty (takie jak rodzina, synagoga i kościół, studia prywatne i publiczne, rytuały wspólnotowe) umożliwiły rozpowszechnianie i zdobywanie wiedzy religijnej poza kręgami naukowymi? W jakich formach innych niż teksty pisane taka wiedza była dostępna i kto (np. rodzice, nauczyciele, skrybowie, rabini, kapłani, mnisi) przekazywał ją społeczeństwu, które było w dużej mierze niepiśmienne? Czy możemy założyć, że większość tych, którzy identyfikowali się jako Żydzi lub chrześcijanie, posiadała "praktyczną wiedzę" na temat odpowiednich tradycji religijnych i zwyczajowych praktyk? Czy wiedza ta różniłaby się w zależności od płci, statusu społeczno-ekonomicznego, zaangażowania religijnego i ogólnych okoliczności, w których dana osoba żyła?

Książka ta jest pierwszym wspólnym interdyscyplinarnym studium tego ważnego obszaru tematycznego z rozdziałami napisanymi przez międzynarodowych ekspertów w dziedzinie starożytnej Mezopotamii, Biblii hebrajskiej, literatury qumrańskiej, literatury rabinicznej i wczesnego chrześcijaństwa, w tym apokryfów i tradycji monastycznych.