Wykonywanie rzeczywistości mieszanej

Opinie czytelników

Książka jest interdyscyplinarnym studium, które łączy spostrzeżenia z teatru i informatyki, koncentrując się na wydajności rzeczywistości mieszanej i wykorzystując wywiady z praktykami.

Oferuje zintegrowane zrozumienie sztuki i nauk ścisłych, zawiera pogłębione wywiady z praktykami i omawia znaczące projekty, takie jak badania emocji Brendana Walkera i projekt edukacyjny Savannah.

Recenzja nie wspomina o żadnych konkretnych wadach, ale zainteresowanie autora pracą Blast Theory może wpływać na prezentowaną perspektywę.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Performing Mixed Reality

Zawartość książki:

Informatyk oraz teoretyk performansu i nowych mediów definiują i dokumentują wyłaniającą się dziedzinę performansu w rzeczywistości mieszanej.

Pracując w awangardzie występów na żywo, wschodzące pokolenie artystów wykorzystuje technologie cyfrowe do tworzenia charakterystycznych form interaktywnych, rozproszonych i często głęboko subiektywnych przedstawień teatralnych. Praca tych artystów nie tylko fundamentalnie zmienia doświadczenie teatru, ale także przekształca naturę interakcji człowieka z komputerami. W tej książce Steve Benford i Gabriella Giannachi oferują nowe ramy teoretyczne dla zrozumienia tych doświadczeń - które nazywają spektaklami rzeczywistości mieszanej - i dokumentują serię przełomowych spektakli i instalacji, które łączą rzeczywistość i wirtualność, występy na żywo i interaktywność.

Benford i Giannachi opierają się na szeregu prac, które zostały opracowane w Laboratorium Rzeczywistości Mieszanej Uniwersytetu Nottingham, opisując współpracę z artystami (w szczególności z grupą Blast Theory), która stopniowo rozwinęła charakterystyczne interdyscyplinarne podejście do łączenia praktyki z badaniami. Autorzy oferują szczegółowe i rozbudowane opisy tych prac z różnych perspektyw, w tym wywiady z artystami i badaczami z Mixed Reality Laboratory. Autorzy opracowują nadrzędną teorię kierującą badaniem i projektowaniem spektakli rzeczywistości mieszanej w oparciu o podejście przeplatających się trajektorii poprzez hybrydowe struktury przestrzeni, czasu, interfejsów i ról. Kombinacje trajektorii kanonicznych, uczestniczących i historycznych pokazują, w jaki sposób takie spektakle tworzą złożone konfiguracje rzeczywistości rzeczywistej i wirtualnej, lokalnej i globalnej, faktycznej i fikcyjnej oraz osobistej i społecznej.