Vladimir Solovyev's Lectures on Godmanhood
Wykłady te, wygłoszone przez Sołowjowa w Petersburgu w 1878 roku, stanowią przełomowy moment nie tylko w filozofii rosyjskiej, ale także światowej.
Dostojewski, Tołstoj i inni luminarze byli na widowni. Wszyscy uznali, że wydarzyło się coś zdumiewającego.
Młody filozof, mistyk i wizjoner, Sołowjow, dał niespodziewanie zwięzły, intelektualny wyraz rzeczywistości ewolucji świadomości i religii. W poruszający sposób mówił o aktualizacji Boskiego Człowieczeństwa w wieczności i czasie, o boskim świecie i upadku istot duchowych w grzech, o pochodzeniu i znaczeniu świata naturalnego oraz o wcieleniu Chrystusa, prowadzącym do odkupienia widzialnych i niewidzialnych światów w pełnym objawieniu Boskiego Człowieczeństwa. Sophia, której Sołowjow doświadczył trzy razy w swoim życiu, inspiruje to wielkie dzieło.
Sołowjow pojmuje Sofię na różne sposoby: jako wieczny idealny prototyp ludzkości, jako światową duszę aktywnie zaangażowaną w urzeczywistnianie tej idei oraz jako w pełni rozwiniętą bosko-ludzką istotę. Sophia jest zarówno aktywną zasadą w procesie stworzenia, jak i jego urzeczywistnionym celem: królestwem Bożym.
