Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia niepoprawną politycznie eksplorację kwestii związanych z rasizmem i islamofobią, szczególnie w kontekście Francji. Dostarcza spostrzeżeń, które rezonują z tymi, którzy są już zaznajomieni z tematem, chociaż niektórzy czytelnicy zauważyli trudności w śledzeniu narracji ze względu na jej strukturę i tłumaczenie.
Zalety:Oferuje odświeżające spojrzenie na politycznie naładowane tematy, wypełnione prawdami często ignorowanymi w głównym nurcie dyskursu. Zapewnia cenny wgląd w kwestie związane z islamem i rasizmem i jest wciągający dla osób zaznajomionych z tymi tematami. Wielu czytelników uznało ją za dobrze napisaną i wciągającą, z dowcipnym i eleganckim stylem.
Wady:Pierwszy rozdział jest postrzegany jako suchy i trudny, co może zniechęcić niektórych czytelników. Struktura książki może być myląca i może wymagać podstawowej wiedzy, aby w pełni ją docenić. Niektórzy uważają, że jest ona zbyt rozwlekła i trudna ze względu na tłumaczenie z francuskiego, co czyni ją mniej dostępną dla ogółu odbiorców.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
An Imaginary Racism: Islamophobia and Guilt
Zawartość książki:
"Islamofobia" to termin, który istnieje od XIX wieku. Jednak w ostatnich dziesięcioleciach, jak twierdzi Pascal Bruckner w swojej nowej, kontrowersyjnej książce, stał się on bronią używaną do uciszania krytyki islamu. Termin ten pozwala tym, którzy wymachują nim w imię islamu, "zamrozić" ten ostatni, utrudniając reformę. Podczas gdy chrześcijaństwo i judaizm były przez wieki odmładzane przez zewnętrzną krytykę, islam był chroniony przed krytyczną oceną i pozostawał odporny na zmiany. Tendencję tę pogłębia hipokryzja zachodnich obrońców islamu, którzy w imię zasad oświecenia starają się nałożyć kaganiec jego krytykom, jednocześnie domagając się prawa do karcenia i krytykowania innych religii. Bruckner argumentuje, że taki rozwój wypadków przynosi skutki odwrotne do zamierzonych dla zachodnich demokracji, które zmagają się z dwoma wyzwaniami: imigracją i terroryzmem. Powrót religii w tych demokracjach nie może być utożsamiany z obroną fanatyzmu, a prawo do wolności religijnej musi iść w parze z wolnością słowa, otwartością na krytykę i odrzuceniem wszelkich form ekstremizmu.
Istnieje już wystarczająco dużo form rasizmu.
Nie ma potrzeby wyobrażać sobie więcej. Podczas gdy wszelka przemoc skierowana przeciwko muzułmanom powinna być zdecydowanie potępiana i karana, definiowanie tych aktów jako "islamofobicznych", a nie kryminalnych, bardziej szkodzi islamowi i osłabia pozycję muzułmanów niż ich wzmacnia.
