Skeleton Coast
Poezja.
""Co widzę", gdy patrzę w oczy innej osoby? Jaki rodzaj wymiany ma miejsce, gdy to spojrzenie jest odwzajemnione? Wiersze w niszczycielskim SKELETON COAST Elizabeth Arnold badają sposoby, w jakie kształtują nas takie spotkania, zwłaszcza, w centrum zbioru, spotkania ze złem w obliczu osoby, którą kochamy, kochaliśmy lub chcieliśmy kochać. Wiersze te przeplatają się między oszczędnymi, psychologicznymi eksploracjami a bardziej ekspansywnymi opisami trudnych terenów: Sahary, egipskich ruin i wyschniętych koryt rzek Wybrzeża Szkieletów w sekwencji tytułowej.
Celem jest odczytanie tego, co naprawdę tam jest, tak jakbyśmy wszyscy byli wrakami i pustyniami, aby zrozumieć nasze oderwanie od sił, które nas stworzyły i źródeł, które mogłyby nas nakarmić. To, co zostało pogrzebane, jest zarówno przemocą, jak i jasnością, "jak uskok głęboko w ziemi / z jego / niedokładną, choć statystycznie mierzalną potrzebą / rozładowania stresu w czasie". Widoki i głębia są tu jak z Jamesa, a wiersze skrupulatnie badają etyczne wagi i równowagi.
Każdy wiersz jest jak delikatnie połączony mechanizm, obracający się zarówno wokół nieruchomych, jak i ruchomych części, które czytelnik śledzi w milczeniu na drodze do nieuniknionych, nienagannych detonacji. " Jennifer Clarvoe"
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)