Wybrane wiersze Elaine Feinstein

Opinie czytelników

Recenzje przekładów Cwietajewej dokonanych przez Feinstein uwypuklają znaczący podział opinii. Wielu krytyków podkreśla poważne niedociągnięcia w jej tłumaczeniu, szczególnie w odniesieniu do utraty rytmu, rymów i głębszych znaczeń oryginalnej poezji. Z drugiej strony, kilka recenzji chwali tłumaczenia Feinstein za ich przejrzystość i emocjonalny wydźwięk, sugerując, że uchwyciły one istotę twórczości Cwietajewej w innym świetle.

Niektórzy czytelnicy doceniają tłumaczenia Feinsteina za ich klarowność i emocjonalny wpływ, zauważając, że wywołują silne reakcje i tworzą możliwe do odniesienia obrazy. Jedna z recenzji wspomina w szczególności o oszałamiającej przejrzystości, kompresji i jakości wywołującej reakcje.

Zdecydowana większość recenzji krytykuje tłumaczenia Feinsteina za nieadekwatność i wprowadzanie w błąd, twierdząc, że pozbawiają one poezję Cwietajewej zasadniczej muzykalności, poetyckich środków i podwójnych znaczeń. Krytycy twierdzą, że brak biegłości Feinsteina w języku rosyjskim skutkuje błędnym przedstawieniem twórczości poetki, utrwalając wypaczone rozumienie jej sztuki.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Selected Poems Elaine Feinstein

Zawartość książki:

Jest bardzo dobrą poetką. Ma ścięgnisty, nieustępliwy sposób penetrowania i zgłębiania sedna tematu, który wydaje mi się wyjątkowy. Jej prosty, czysty język podąża śladem nerwów. Nie ma tu nic na chybił trafił, nic dla efektu, nic fałszywego. Czytając jej wiersze czujemy się oczyszczeni i wyostrzeni".

Ted Hughes.

Elaine Feinstein jest nie tylko jedną z najlepszych czytelniczek i tłumaczek współczesnego rosyjskiego wiersza. Jest subtelną, przejmującą poetką i autorką wielu intensywnie skrystalizowanych, aluzyjnych fikcji, które są prawdziwymi powieściami poety. Puls narracji i dramatycznego głosu jest żywy w jej wierszach. Wszystko, co opublikowała, jest instynktowne z troską, z rzadką inteligencją bólu".

George Steiner.

Elaine Feinstein jest poetką lirycznej bezpośredniości. Ten czysty, namiętny głos, który wniosła do swoich słynnych tłumaczeń poezji Mariny Cwietajewej, jest jej własnym. Pisze o miłości, stracie, zazdrości, strachu przed porzuceniem. Jej mocne rytmy spływają po stronie, starając się nadać spójny kształt wewnętrznym niepewnościom. Z czułością pisze też o starzejącym się ojcu, dziecku na huśtawce, starych filmach, kwitnącym kaktusie. Jej poezja może zawierać i przyjmować. Rzadkie wiersze pejzażowe są zawsze zaludnione, a znaczne umiejętności narracyjne i dramatyczne głównego powieściopisarza nadają pilności jej ewokacji klasycznych postaci Dydony i Eurydyki. Ostatnio odnalazła przejmujący liryzm w pisaniu o mieszkańcach swoich lokalnych ulic i zwykłych przyjemnościach codziennego życia.

Wiersze w tym obszernym wyborze pochodzą z jedenastu tomów opublikowanych na przestrzeni trzydziestu lat.