Selected Early Poems
Pewnego wieczoru w 1961 roku, w pubie Greyhound w Carshalton, Surrey, 20-letni Chris Torrance - urzędnik adwokacki z ambicjami powieściopisarskimi - spotkał się z niestabilnym tłumem początkujących artystów, pisarzy i muzyków. Dla Torrance'a był to "najważniejszy dzień w moim życiu". Oszołomiony, wkrótce dołączył do ich działań: dzikie weekendy na wsi, jego pierwsze przerażające publiczne odczyty, a od 1963 r. współredagowanie magazynu poetycko-jazzowego Origins/Diversions.
Jeśli chodzi o literaturę, największy wpływ na Torrance'a wywarł Bill Wyatt, który wprowadził go w "użyteczne krótkie formy", takie jak haiku i Paterson Williama Carlosa Williamsa. Wyatt, późniejszy płodny poeta, tłumacz, przyrodnik i pierwszy mnich zen wyświęcony w Wielkiej Brytanii, pozostał przyjacielem i sojusznikiem na całe życie.
Origins/Diversions połączył Torrance'a z innymi "podziemnymi" pisarzami i wydawcami, w tym z Tiną Morris i Dave'em Cunliffe'em w Blackburn, a za ich pośrednictwem z Lee Harwoodem w Londynie. W czerwcu 1964 roku Harwood przyjechał do Carshalton na spacer po okolicy Torrance'a. Potem nastąpiły wzajemne wizyty, a Torrance pojechał rowerem na East End, gdzie Harwood pisał swój długi poemat Cable Street. Byli bardzo różnymi ludźmi, Torrance skupiał się na swojej okolicy i lokalnych przyjaciołach, Harwood był chłodnym, eleganckim, ale przyjaznym kosmopolitą, karmiącym Torrance'a ekscytującym nowym pisarstwem dzięki swojej pracy w Better Books na Charing Cross Road. Torrance zaczął teraz odnajdywać swój własny głos jako poeta, a dzięki zachętom Harwooda zamieścił prace w czasopiśmie Cambridge The English Intelligencer. Jeden z jego redaktorów, Andrew Crozier, opublikował dwie pierwsze książki Torrance'a.
Wiosną 1965 roku Torrance porzucił swoją siedmioletnią karierę w kancelarii adwokackiej i dołączył do lokalnego wydziału parków jako robotnik. Jak sugeruje tytuł Green Orange Purple Red, chciał bardziej zmysłowego spojrzenia na świat poprzez swoje pisanie - ambicja Keatsa. Mniej więcej wtedy znalazł używany egzemplarz The New American Poetry i rozpoczął trwający całe życie "romans" z tymi pisarzami i tą energią. W szczególności ogromna obecność Charlesa Olsona zdawała się potwierdzać, że - pod względem wielkich ambicji i lokalnych szczegółów - Torrance był na dobrej drodze ze swoim pisarstwem.
Potwierdzenie przyszło w lipcu 1966 roku wraz z "The Carshalton Steam Laundry Vision". Torrance kosił trawę przed pralnią, kiedy objawiono mu jego powołanie: "Będę poetą". To nie była "wizja"; to był potężny głos, któremu należało się podporządkować ("Zaakceptowałem go całkowicie"). Gdy Głos zamienił się w stukot maszyn i paplaninę dziewczyn z pralni, droga przed nim stała się jasna.
Jesienią 1967 roku Torrance i jego partnerka Val osiedlili się w Bristolu, gdzie Torrance ponownie pracował jako robotnik w Parks Dept. Jego prawie trzyletni pobyt w Bristolu był okresem przejściowym, z tendencją do pisania w kierunku psychodelii i szerszej duchowości, która stała się bardziej widoczna.
W czerwcu 1970 roku Torrance przeprowadził się do domku w pastersko-przemysłowej południowej Walii, aby "żuć lotos w spokoju", jak to ujął John Wieners. Miał tam pozostać przez 50 lat, zwiększając zakres i głębię swojej poetyckiej wizji, ale wiele z fundamentów i kształtu jego przyszłego pisarstwa znajduje się w tej wczesnej pracy: inspiracja jego miejscowością, od geologii w górę; prozodyczne powiązania między muzyką a słowami; pozytywna wiara, że każdy - biorąc siebie za wzór - może i powinien być kreatywny; i, co ważne, idea większych cykli pisania - jak w The Carshalton Poems - której kulminacją jest główne dzieło jego życia, The Magic Door.
-Phil Maillard.