Wybrane serbskie komedie

Opinie czytelników

Książka oferuje bogatą eksplorację serbskich komedii teatralnych poprzez dzieła trzech znaczących dramaturgów, prezentując tematy zarówno historyczne, jak i współczesne. Jest chwalona za wgląd w kwestie społeczne i wykorzystanie humoru do krytyki ludzkich zachowań i sytuacji politycznych.

⬤ Książka zapewnia głębokie zrozumienie serbskiej kultury poprzez teatr
⬤ przedstawia ważnych dramaturgów i ich istotne dzieła
⬤ fabuła zawiera humor i satyrę, która obnaża ludzkie słabości i kwestie społeczne
⬤ jest cennym źródłem dla osób zainteresowanych współczesną literaturą serbską.

W recenzjach nie wymieniono żadnych znaczących wad, choć niektórzy czytelnicy mogą uznać tematy specyficzne dla serbskiego społeczeństwa za mniej przydatne.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Selected Serbian Comedies

Zawartość książki:

Serbskie komedie Jovana Steriji Popovicia, Branislava Nusicia i Dusana Kovacevicia. W okresie międzywojennym, poza kilkoma wyjątkami, nikt nie wierzył, że Nusic był wielkim pisarzem. Dziś prawie wszyscy ludzie zaznajomieni z teatrem i historią serbskiego teatru i literatury zgodziliby się, że Nusic był w rzeczywistości jedynym serbskim dramaturgiem wysokiego kalibru między dwiema wojnami światowymi. Ponad trzy wieki przed Nusiciem, w 1616 roku zmarł największy angielski dramaturg i pisarz, William Szekspir; zaledwie kilka lat po jego śmierci został prawie zapomniany, a jego sztuki nie były wystawiane. Gdyby nie jego przyjaciele, John Heminges i Henry Condell, Szekspir, jakiego znamy dzisiaj, nie istniałby. Dzięki zwrotom i kaprysom historii, a także bardziej otwartym ludziom teatru, Nusic stał się najczęściej wystawianym serbskim dramaturgiem i najbardziej popularnym po II wojnie światowej. Nowe pokolenia reżyserów teatralnych zdały sobie sprawę, że Nusic miał pasmo geniuszu i być może wyprzedził serbski teatr o 50 lat. Trzeci dramaturg w tej antologii, Dusan Kovacevic, jest jednym z najbardziej płodnych i popularnych serbskich dramaturgów na serbskiej scenie teatralnej od lat 70-tych. Pierwszym terminem, który przychodzi na myśl, gdy myślimy o niektórych sztukach Kovacevica, jest groteska, zwłaszcza w The Marathon Family, jednej z pierwszych sztuk Kovacevica.

W mniejszym lub większym stopniu kontynuował ten sposób w swoich innych sztukach. Victor Hugo uważał, że groteska jest "najbogatszym źródłem, jakie natura może zaoferować sztuce". Najprostszym wyjaśnieniem, dlaczego groteska jest tak skuteczna, jest to, że czyni kontrasty bardziej oczywistymi, zestawiając brzydkie i piękne, boskie i nieświęte, wzniosłe i zwyczajne, romantyczne i nudne. Jeśli jesteśmy bezpośrednio skonfrontowani z pięknem i brzydotą, piękno zaczyna świecić jaśniej i staje się bardziej oczywiste, zmuszając nas do docenienia go bardziej i nie przyjmowania go za pewnik. Kovacevic jest mistrzem groteski i z tego powodu jego sztuki mogą wydawać się nieco egzotyczne, zwłaszcza dla zagranicznych widzów. Sztuka The Marathon Family, a także film nakręcony w 1982 roku na podstawie scenariusza samego Kovacevica i w reżyserii Slobodana Sijana, były tak popularne w byłej Jugosławii i Serbii, że w 2013 roku dyrektor teatru Milica Kralj zdecydowała się wystawić The Marathon Family z rolami męskimi granymi przez aktorki. W takiej sytuacji, na przykład, babcia Pantelija przypomina Josipa Broza Tito, a głównym celem wszystkich kobiet w rodzinie jest zostanie pewnego rodzaju prezesami. Nie był to pierwszy raz, kiedy w tej sztuce zagrały aktorki. W 1996 roku reżyser Jagos Markovic wystawił tę samą sztukę z udziałem kobiet i odniósł duży sukces. Podobnie, również w 2013 roku, role kobiece w Mrs.

Minister, wyreżyserowany przez Tatjanę Mandic Rigonat, został zagrany przez męskich aktorów w teatrze Bosko Buha. Podejście to było pod wpływem i przypominało czasy elżbietańskie, kiedy kobietom nie wolno było występować, ponieważ aktorstwo i pisanie sztuk nie były szanowanymi zawodami. W rzeczywistości nie były nawet uważane za prawdziwe zawody. W rzeczywistości do 1660 r. występowanie kobiet w Anglii było nielegalne. Przedstawiając tych trzech dramaturgów i ich komedie, możemy śledzić najważniejsze wydarzenia w ciągu ostatnich kilku stuleci i rozwijać bezpośrednie i pośrednie odczucia na temat stanu rzeczy w serbskim społeczeństwie na wielu poziomach, nie tylko na poziomie literatury i teatru. Popović był bardziej intelektualistą i dydaktykiem, pragnącym oświecić ludność i otworzyć jej oczy poprzez satyrę w ramach idei komedii charakteru. Tymczasem Kovacevic swobodniej posługuje się wyobraźnią, w większym stopniu polega na humorze i nie wprowadza do swoich komedii zbyt wiele satyrycznego tonu. Gdzieś pomiędzy nimi, nie tylko chronologicznie, ale także stylistycznie i pod względem metody twórczej, stoi Nusic, jako najbardziej niezwykła postać serbskiego teatru. -Dejan Stojanovic.