Wulgarny język: Średniowieczna i postśredniowieczna wernakularność

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Vulgar Tongue: Medieval and Postmedieval Vernacularity

Zawartość książki:

Głęboko zakorzeniony w historii łacińskiej Europy język wernakularny ("język niewolników") wciąż przyciąga nas do pilnych kwestii przynależności, tożsamości i walki kulturowej. Polityka wernakularna w średniowiecznej Europie łacińskiej była bardzo złożona, a struktury myśli i uczuć, które pozostawiła, trwale wpłynęły na kulturę zachodnią. The Vulgar Tongue bada historię europejskiej wernakularności poprzez ponad tuzin studiów sytuacji językowych od XII-wiecznej Anglii i Francji po XX-wieczne Indie i Amerykę Północną, od budowania narodów, imperiów lub społeczności etnicznych po politykę płci, klasy lub religii.

Eseje zawarte w The Vulgar Tongue oferują nowe spojrzenie na ideę języka wernakularnego w kontekstach tak różnorodnych, jak trzynastowieczna prefiguracja gramatyki uniwersalnej Ramona Llulla, ortografia wczesnośredniowiecznego angielskiego, humanistyczna walka o czystość językową we wczesnonowożytnym niderlandzkim oraz budowa standardowego języka serbskiego i rumuńskiego w schyłkowych dekadach imperium austro-węgierskiego. Tutaj łacina, "wspólny język" europejskich intelektualistów, jest czasem tylko kolejnym językiem wernakularnym, sanskryt i hindi zgłaszają swoje roszczenia jako języki Szekspira, afroamerykańska poezja jest odkrywana w rozmowie ze średniowiecznym angielskim, a XIV-wieczna Florencja staje się miastem nie Dantego i Boccaccia, ale poety-rzemieślnika Pucciego. Delikatne przesłania polityczne są przenoszone przez niuanse francuskiego dialektu, podczas gdy status francuskiego i niemieckiego jako kobiecych "języków ojczystych" jest zaciekle odrzucany i równie zaciekle przyjmowany. Duchowni traktują dialekt, idiom i gesty - a nie sam język - jako cechy charakterystyczne "wulgarnego" kaznodziejstwa lub argumentują za tłumaczeniem Biblii głównie w dążeniu do własnej wolności akademickiej.

Nieskończenie płynny w znaczeniu i odniesieniach, termin "wernakularny" wyłania się z tej książki jako budowniczy mostów między niezliczonymi zjawiskami, które może opisywać, jako przedmiot refleksji zarówno nad historią kultury zachodniej, jak i nad odpowiedzialnością tych, którzy chcieliby ją analizować.