Wtargnięcie do kraju Boga

Opinie czytelników

Książka jest dobrze przyjętym pamiętnikiem, który przedstawia przygody i doświadczenia autora w północnym Ontario, szczególnie koncentrując się na lataniu i życiu w kanadyjskim buszu. Wielu czytelników docenia autentyczność i nostalgiczne elementy tej historii.

Czytelnicy uważają książkę za świetną lekturę, zwłaszcza ci zaznajomieni z północnym Ontario. Osobiste anegdoty i przygody, którymi dzieli się autor, są wciągające i przypominają minioną epokę. Urok autora i umiejętność opowiadania historii prześwitują, dzięki czemu można poczuć się jak podczas osobistej rozmowy.

Ograniczona dostępność w bibliotekach, co może ograniczać dostęp niektórym czytelnikom. Brak różnorodności tematycznej, gdyż książka skupia się na doświadczeniach autora bez szerszego kontekstu.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Trespassing in God's Country

Zawartość książki:

Odkąd skończyłem czternaście lat, moje życie kręciło się wokół samolotów. Nie było dla mnie zaskoczeniem, gdy moi trzej synowie zdecydowali się zostać pilotami komercyjnymi.

Nigdy nie przypominam sobie, bym zachęcał któregokolwiek z nich do kariery lotniczej. W rzeczywistości mogłem zasugerować alternatywy, ale to nie powstrzymało ich przed zrobieniem jedynej rzeczy, która była dla nich całkowicie naturalna. Wszystkie moje dzieci, w tym trzy córki, dorastały czytając mapy.

Każde z nich siedziało na fotelu drugiego pilota, pełniąc rolę nawigatora.

Ich umiejętności nawigacyjne przewyższały wielu pilotów, których zatrudniałem. Pewnego razu mój najstarszy syn, John, musiał czytać mapę dla pilota, który zgubił się, gdy zdecydował się przelecieć nad mgłą.

Kiedy mgła w końcu ustąpiła, znajdowali się około dwudziestu mil od miejsca docelowego, jeziora Raney. W zasięgu wzroku nie było żadnych rozpoznawalnych jezior. John zauważył wioskę nad jeziorem i wylądowali, aby ustalić jej położenie.

Po ustaleniu ich lokalizacji John z łatwością poprowadził ich z powrotem do Raney Lake. Ten sam pilot nigdy nie nauczył się czytać map i ostatecznie utknął na kilka dni na jeziorze w pobliżu James Bay. Kiedy John ukończył licencję komercyjną wiosną 1972 roku, nie trenował jeszcze na Beaverze, a my natychmiast potrzebowaliśmy kolejnego pilota.

Miałem pewność, że szybko opanuje te umiejętności, więc zabrałem go ze sobą na patrol przeciwpożarowy w Biscotasing, dwadzieścia mil na południe od Chapleau. Odpoczywaliśmy tam przez około cztery dni, kiedy zostałem wezwany z powrotem do bazy w Chapleau w związku z innym nagłym wypadkiem.

Przyleciał po mnie samolot i zostawiłem Johna z Bobrem, by sam kontynuował lot. Pogoda wciąż była bardzo sucha, a zagrożenie pożarowe ekstremalne. Dwa dni później na zachodzie zaczęło padać i Beaver nie był już potrzebny do patrolowania pożarów.

Gdy John dotarł z powrotem do Chapleau, burza była już bardzo blisko, a wiatr wiał w dół rzeki z prędkością ponad 30 mil na godzinę.

Wylądował przed bazą lotniczą. Potem zaczęły się trudności, ponieważ nie mógł obrócić samolotu pod wiatr, aby kołować z powrotem do doku.......