Ocena:
Książka jest zwięzłym i przystępnym wprowadzeniem do myśli starożytnych wierzeń i wiedzy ezoterycznej, szczególnie atrakcyjnym dla osób zainteresowanych samopoznaniem i rozwojem duchowym. Chociaż jest chwalona za wgląd i wciągającą treść, wielu użytkowników zauważyło znaczące problemy z literówkami i słabym formatowaniem w różnych wydaniach, szczególnie na Kindle.
Zalety:⬤ Krótka i łatwa w czytaniu
⬤ zawiera istotne zasady i wgląd w starożytne wierzenia
⬤ doceniana przez poważnych poszukiwaczy i fanów Manly'ego P. Halla
⬤ zawiera pomocne ilustracje
⬤ cenna dla osób zainteresowanych rozwojem duchowym.
⬤ Liczne literówki i błędy formatowania w tekście
⬤ problematyczna edycja Kindle z dziwnymi znakami i brakującymi słowami
⬤ niektórzy czytelnicy doświadczyli problemów z fizyczną oprawą książki i paginacją.
(na podstawie 29 opinii czytelników)
Initiates of the Flame
WPROWADZENIE
Niewielu zdaje sobie sprawę, że nawet na obecnym etapie cywilizacji na tym świecie istnieją dusze, które, podobnie jak kapłani starożytnych świątyń, chodzą po ziemi i strzegą świętych ogni płonących na ołtarzu ludzkości. Są to osoby oczyszczone, które wyrzekły się życia w tej sferze, aby strzec i chronić Płomień, tę duchową zasadę w człowieku, obecnie ukrytą pod ruinami jego upadłej świątyni.
Kiedy myślimy o narodach, które minęły, o Grecji i Rzymie oraz o wspaniałości Egiptu, wzdychamy, przypominając sobie historię ich upadku; i obserwujemy dzisiejsze narody, nie wiedząc, który z nich będzie następnym, który zaciągnie wokół siebie całun i dołączy do tego wielkiego widmowego zbioru narodów, które umarły.
Ale wszędzie, nawet w powstaniu i upadku narodów, widzimy przez mgłę materialności, sprawiedliwość; wszędzie widzimy nagrodę, nie człowieka, ale niezwyciężonego, wiecznego Płomienia.
Wielka ręka sięga z niewidzialnego i reguluje sprawy człowieka. Sięga ona z tego wielkiego duchowego Płomienia, który odżywia wszystkie stworzone rzeczy, nigdy nie umierającego ognia, który płonie na świętym ołtarzu Kosmosu - tego wielkiego ognia, który jest duchem Boga.
Jeśli ponownie zwrócimy się ku martwym rasom, znajdziemy przyczynę ich zniszczenia. Światło zgasło. Kiedy płomień w ciele gaśnie, ciało jest martwe. Kiedy światło zostało usunięte z ołtarza, świątynia nie była już miejscem zamieszkania żywego Boga.
Degeneracja, żądza i namiętność, nienawiść i strach wkradły się do dusz Grecji i Rzymu, a czarna magia przyćmiła Egipt; światło na ołtarzu stawało się coraz słabsze. Kapłani utracili Słowo, imię Płomienia. Stopniowo Płomień gasł, a gdy ostatnia iskra stawała się zimna, potężny naród umierał, pogrzebany pod martwym popiołem własnego duchowego ognia.
Ale Płomień nie umarł. Podobnie jak duch, którego jest esencją, nie może umrzeć, ponieważ jest życiem, a życie nie może przestać istnieć. Na jakimś pustkowiu lądu lub morza ponownie spoczął, a wokół tego płomienia powstał potężny naród. Tak historia toczy się przez wieki. Tak długo, jak ludzie są wierni Płomieniowi, on pozostaje, ale kiedy przestają karmić go swoim życiem, przechodzi on do innych krain i innych światów.
