Wszystko przeminie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

All Will Fall Away

Zawartość książki:

All Will Fall Away rozpoczyna się od pierwszego chwalebnego i rozpaczliwego doświadczenia młodego muzyka w Nowym Orleanie, gdzie smakuje "tego, o czym nikt nie mówił, że będzie dla ciebie dobre/ ostrego oparzenia tego strzału na Bourbon Street" i gdzie jego "własne piosenki rozlewają się" w "mieście powodzi". Blues jako wyraźny temat powraca w "Galveston Blues", przypominając burzę, "która roztrzaskała wyspę na drzazgi", wyspę, która wie, jak śpiewać bluesa, "chcąc zawodzić i płakać w Mardi Gras drag / z zapaloną gitarą". W wierszach o radości i bólu długotrwałej miłości ("The Burn" i "Birch Bark"), blues upływającego czasu jest nawiedzającym nurtem.

Czas jest namacalną siłą w wierszach, które śledzą porzucenie starego muzeum wielorybnictwa, być może prekursora naszego własnego porzucenia ziemi, której możemy nie uratować, ponieważ nie kochamy jej wystarczająco. "The Work of the Forest" zadaje pytanie, czy mamy wizję, aby zobaczyć nasz świat w sposób, który zainspiruje nas do powstrzymania szkód, jakie wyrządzamy naszemu środowisku, zanim będzie za późno.

Strata jawi się jako skomplikowany stan, który trzeba znosić, będąc świadkiem zniknięcia ojca cierpiącego na chorobę Alzheimera i szwagierki, która ostatecznie umiera na raka. Ale strata jest stale odkupywana w pocieszeniu natury, gdzie rytmiczne krzyki owadów w październiku sygnalizują możliwość ostatniej szansy miłości i gdzie rzadkie słońce zimą zamienia "każdą jasną jagodę" w "krąg ognia / sygnalizujący obfitość ptakom". "All Will Fall Away wzmacnia wiarę w moc poezji do przywoływania tajemnicy, piękna i złożoności egzystencji wzbogaconej mitem" - zauważa poetka Grey Held.

All Will Fall Away powraca raz po raz do miłości - erotycznej namiętności symbolizowanej we śnie o ogromnych wazonach z kwiatami "wypełnionych musującą wodą / jak szampan / szlakami bąbelków wznoszącymi się do góry"; miłości babci w odległej Nikaragui do jej chorego wnuka; wiernej miłości ogrodnika, który jest "zakorzeniony w zielonym życiu / poddając się zimnu". A w ostatniej sekwencji, "Persephone Suite", "Henry łączy swoje współczesne tęsknoty ze starożytną historią, zamieszkując każdą postać po kolei", według poetki Alison Luterman.

Doświadczenie Henry w teatrze jako członkini eksperymentalnej firmy KRAKEN, jako współzałożycielka wraz z mężem Boston Theater Group oraz jako pisarka i performerka z Row Twelve Contemporary Music Ensemble, jest widoczne w dramatycznym sposobie, w jaki wciela się w swoich mówców, którzy ujawniają swoje spostrzeżenia i emocje z jasnością i głębią.

Sny są zalążkiem bogatych wierszy o więzach rodzinnych, które łączą i rozrywają. Dawne waśnie są przeżywane w teraźniejszości, ale sny czasami oferują komfort rozwiązania. Poeta Judson Evans mówi o "heraklitejskim ogniu, który przepływa przez ten zbiór...". Przebłyskuje w uważnie obserwowanych tarciach świata fizycznego... a jego transmutacja elementów miłości, rodziny, natury i snu jest piękna i zaciekła".

Jak mówi Luterman o twórczości Henry'ego: "Delikatne, mocne, pełne tęsknoty i serca, są to pożywne wiersze na trudne czasy".