Ocena:
Książka „All the Invisible Things” otrzymała pozytywne recenzje za poruszanie ważnych tematów, takich jak zdrowie psychiczne, seksualność i tożsamość. Główna bohaterka, Vetty, radzi sobie ze swoimi emocjami i relacjami po śmierci matki. Czytelnicy doceniają styl pisania autorki, tempo i przedstawienie biseksualności. Niektórzy recenzenci zauważyli jednak, że książka nie spełniła ich oczekiwań w zakresie romansu i czasami uważali, że porusza zbyt wiele tematów naraz.
Zalety:⬤ Porusza ważne tematy, takie jak zdrowie psychiczne, seksualność i żałoba, dzięki czemu jest odpowiednia dla nastolatków.
⬤ Angażujący i zrozumiały styl pisania, który pozwala czytelnikom połączyć się z bohaterami.
⬤ Silna reprezentacja biseksualności, przedstawiona w pozytywny sposób.
⬤ Dobrze skonstruowana fabuła i dobre tempo, które utrzymuje zainteresowanie czytelnika.
⬤ Postacie są dobrze zaokrąglone z wyraźnymi problemami, zapewniając realistyczny portret nastoletniego życia.
⬤ Niektórzy czytelnicy oczekiwali głębszego romansu, który nie był obecny w tej historii.
⬤ Narracja może czasami wydawać się przeładowana tematami, takimi jak seksualność i uzależnienie.
⬤ Początek fabuły może wydawać się powolny lub sporadyczny, zanim nabierze tempa.
⬤ Niewielu czytelników wspomniało o podobieństwie do innych współczesnych książek poruszających podobne tematy.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
All the Invisible Things
Ciepła, dowcipna i ważna opowieść o byciu młodą kobietą w dzisiejszych czasach i o tym, jak to jest znaleźć prawdziwą więź pośród całego tego zgiełku. Idealna dla fanów „The Exact Opposite of Okay” Holly Bourne i Laury Steven.
Rodzina Vetty przeprowadza się z powrotem do Londynu, a ona myśli tylko o ponownym spotkaniu z Pezem. Byli nierozłączni, gdy byli mali - wędrowali po mieście w długie lata, dzieląc się wszystkim. Ale wszyscy mówią jej, że teraz będzie inaczej. W końcu chłopak i dziewczyna nie mogą być przyjaciółmi bez uczuć, prawda?
Vetty myśli inaczej... dopóki Pez nie powie jej, że „nie jest jak inne dziewczyny”. Ale co to w ogóle znaczy? Czy to dobrze, czy nie? Nagle zaczyna się zastanawiać, czy chce, by widział ją taką jak inne - na przykład bardzo efektowną March, która rzuciła na Peza jakieś zaklęcie, albo dziewczyny z filmów, które Pez ukrył na swoim laptopie.
Jak może się z nimi mierzyć? I kto powiedział, że taka powinna być dziewczyna?
