Wszystkie moje twarze

Opinie czytelników

All the Faces of Me to wyjątkowa opowieść o młodej dziewczynie, która wyraża swoje emocje poprzez przerabianie lalek swojej babci. Narracja eksploruje tematy indywidualności, wyrażania siebie i złożoności emocji, pokazując zarówno perspektywę dziecka, jak i reakcję babci. Książka kończy się pozytywnym akcentem, w którym dominuje zrozumienie, co czyni ją wciągającą lekturą zarówno dla rodziców, jak i dzieci.

Książka jest chwalona za uroczą narrację, która celebruje indywidualność i ekspresję emocjonalną. Ilustracje są żywe i wyraziste, wzmacniając opowiadaną historię. Książka stwarza okazję do znaczących dyskusji na temat uczuć między rodzicami i dziećmi. Zakończenie oferuje odkupieńcze przesłanie, które promuje zrozumienie.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że początkowa frustracja i reakcja babci może być trudna do zrozumienia dla młodszych odbiorców. Odnotowano chęć uzyskania szerszego kontekstu dotyczącego przywiązania babci do lalek, co mogłoby pomóc młodym czytelnikom docenić obie strony konfliktu.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

All the Faces of Me

Zawartość książki:

Zabawne, ale głębokie podejście do frazy "I contain multitudes" Mała dziewczynka podziwia drewniane lalki swojej babci, które siedzą obok siebie na parapecie. Wszystkie wyglądają dokładnie tak samo: różowe policzki, falbaniaste fartuszki i wielkie uśmiechy - z wyjątkiem najmniejszej lalki, która jest mała i niepomalowana i wygląda jak surowy orzeszek ziemny.

Dziewczynka uważa, że pasujące uśmiechy wszystkich innych lalek nie są do końca właściwe. W końcu ma w sobie wiele różnych twarzy i uczuć, a lalki też powinny! Zaczynając od orzeszka, dziewczynka rysuje nowe wyrazy twarzy wszystkich lalek, od szczerbatych uśmiechów po grymasy. Ale kiedy babcia widzi, co zrobiła jej wnuczka, jest wściekła i mówi, że lalki są zrujnowane.

Dziewczynka nie zgadza się z tym. "Gdyby te lalki były mną", mówi, "żadne dwie nie byłyby takie same".

"Kiedy Nana zastanawia się nad tym, co mówi jej wnuczka, powoli zaczyna rozumieć. Z uściskiem i ostrzeżeniem, aby zapytać przed rozpoczęciem kolejnych projektów artystycznych, Nana z dumą zwraca lalki na ich miejsce.

Ta jasna, podnosząca na duchu opowieść o honorowaniu i uznawaniu emocji porusza również kwestie umiejętności komunikacyjnych, kreatywnego wyrażania siebie i rozwiązywania konfliktów. Napisana z humorem i szczerością, przypomina czytelnikom, że podobnie jak lalki w gnieździe, jest w nas coś więcej niż na pierwszy rzut oka.