Wszyscy śpiewają! Społeczność śpiewająca w amerykańskim Picture Palace

Opinie czytelników

Książka „Everybody Sing!” autorstwa Esther M. Morgan-Ellis to kompleksowe badanie śpiewu społecznego i jego znaczenia kulturowego w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku, podkreślające jego rolę w rozrywce przed występem, interakcjach społecznych i różnych formach ekspresji artystycznej.

Oferuje obszerne informacje na temat śpiewu społecznego, architektury, rozrywki, konfliktów klasowych i biznesu w latach 20. i 30. ubiegłego wieku. Badania są dokładne i dobrze przedstawione, zapewniając czytelnikom zabawne, ale rzeczowe zrozumienie mniej znanego zjawiska kulturowego.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że akademicki charakter materiału, pochodzący z rozprawy doktorskiej Yale, jest mniej wciągający w porównaniu z książkami bardziej narracyjnymi.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Everybody Sing!: Community Singing in the American Picture Palace

Zawartość książki:

W latach dwudziestych wizyta w kinie prawie zawsze obejmowała wspólne śpiewanie. Widzowie wspólnie śpiewali stare przeboje i najnowsze hity, zwykle przy akompaniamencie potężnych organów Wurlitzera. Organista był odpowiedzialny za wybór repertuaru i stylu prezentacji, który spodobałby się jego klientom, więc każde kino oferowało wyjątkowe wrażenia. Kiedy technologia dźwiękowa wyparła zarówno muzyków, jak i kulturę uczestnictwa z teatrów na początku lat 30. XX wieku, praktyka ta zanikła i ostatecznie została zapomniana.

Pomimo popularności i wszechobecności śpiewu wspólnotowego - był on praktykowany w każdym stanie, w dużych i małych teatrach - istnieje niewiele badań na ten temat. Niniejszy tom jest pierwszym poświęconym śpiewom społeczności w pałacach filmowych i zawiera prawie sto zdjęć, takich jak fotografie bogatych wnętrz kin, reprodukcje slajdów śpiewających piosenek i kadry z oryginalnych kreskówek Screen Songs „podążaj za odbijającą się piłką”.

Esther M. Morgan-Ellis ożywia erę pałaców filmowych. Przedstawia początki śpiewów teatralnych w przedwojennym ruchu śpiewających społeczności, opisuje podstawowe elementy śpiewu, bada unikalne style prezentacji kilku organistów i ocenia następstwa technologii dźwiękowej, w tym śpiewane filmy i poranki dla dzieci w latach trzydziestych.