Wszyscy są sobie niejasno znani

Opinie czytelników

Książka „Everybody's Vaguely Familiar” autorstwa Jacka Powersa jest chwalona za intymne i zrozumiałe przedstawienie doświadczeń życiowych za pomocą poezji, wywołując silne emocjonalne reakcje czytelników. Wielu z nich podkreśla jej humor, przejmujący charakter i wgląd w tematy takie jak starzenie się, miłość i strata.

Wciągająca i zrozumiała proza, wywołująca głębokie emocje, humor przeplatający się z przejmującymi momentami, nostalgiczne spojrzenie na dzieciństwo, odpowiednie dla początkujących poetów, żywe obrazy i przemyślane opowiadanie historii.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać niektóre tematy za zbyt refleksyjne lub ponure, a książka może nie współgrać z tymi, którzy nie przepadają za poezją.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Everybody's Vaguely Familiar

Zawartość książki:

Jack Powers jest wyczulony na zwroty w życiu i języku - obelgi przeobrażone w przydomki, rodziny zdefiniowane przez ich kłopoty, wielką ostrożność w lekkomyślności..... Na początku swojego debiutanckiego zbioru chwali rozległą koronarografię, przedkładając ją nad słabnącą chorobę i demencję, które zabrały jego starszych. Ale gdy śmiertelność unosi się w powietrzu, drażni się, testując spryt i wyrywając dobre historie o szczęśliwych bliskich wypadkach, babciach grających w gry, przeklinających dzieciach i skrzywionej matce.... Wkrótce sprzeciwia się szybkiej śmierci - "a niebo wydawało się pełne / odpowiedzi, niektóre raniły / jak strzały w przyszłość". --Amy Holman.

W słowach Amy Holman odnajdujemy esencję powieści Jacka Powersa Everybody's Vaguely Familiar. Jego "zwroty życia i języka" są jak zwroty kodu w nici DNA. Replikują, na ile to możliwe, zarówno to, co mamy wspólnego, jak i to, co nas wyróżnia. Dlaczego, pyta ta kolekcja, dlaczego wszyscy wydają się niejasno znajomi? Jak odnosimy się do siebie jako dzieci, dorośli i starsi? Czyje perspektywy są najbardziej przekonujące - i dlaczego? Jak powtarzalne/wiarygodne są symbole, których używamy do zakodowania "Jestem najfajniejszy" lub "Ani życie, ani śmierć nie mogą mnie przestraszyć"?

Wiersze Powersa, zebrane razem, opisują pełny łuk życia. W "Carry/Miscarry" opłakujemy utratę "jeszcze nieistniejącej istoty z cienkimi żylastymi rękami, nogami i głową", a w "Do Not Resuscitate" przypomina nam się, że chociaż "osoby starsze osiągają najwyższe wyniki w sondażach szczęścia", mogą to być "tylko ci, którzy mogą odebrać telefon". "In Praise of Heart Attacks" przekształca się w "In Fear of Heart Attacks", tak, ale żadne z nich nie jest ostatnim słowem. Życie i język skręcają się w podwójną helisę pytań, którą Powers rozplątuje i ponownie splątuje. W "Smokin' A Real Cool Brank" śledzi historię papierosów od 10 do 29 roku życia, balansując między przyjemnościami i niebezpieczeństwami tytoniu; w "The God of Stupidity" zastępczo doświadczamy szalonej wolności nastoletnich przejażdżek - choć ten wiersz i inne wskazują również na coś potencjalnie destrukcyjnego w tej wolności.

Około jedna czwarta wierszy dotyczy demencji osób starszych, choć zazwyczaj z dużą dawką czułości i pełnego szacunku kaprysu. Weźmy na przykład te wersy z "He Couldn't Remember". "Nie pamiętał/ dlaczego wstał, dlaczego wszedł na górę/... Ale wtedy to nigdy nie miało znaczenia/ czego szukał, / to jest to, co znalazł. Jak ten paisley-moted/ snop popołudniowego światła wyginający się/ przez zakurzone szyby; żółty reflektor/ jak z tego malarza z lat trzydziestych słynnego/ z samotnych mężczyzn w oświetlonej nocą knajpie".

Everybody's Vaguely Familiar to ostatecznie radosny zbiór. Głos Jacka Powersa jest w pełni ludzki.